Omdat het een speciale dag is, de webcam hoogtepuntjes in beeld:

1 maart, een nieuwe start

Het staat wat vreemd, want voor de vaste spotters begint het nieuwe seizoen niet op 1 maart, het vloeit ongemerkt over uit het oude seizoen en start dus zo'n beetje ergens na september. Het defintief uitvliegen van de juvenielen is misschien wel de beste overgang van het ene in het andere seizoen.

Waar ik op doel is de nieuwe start van Beleef de Lente. Voor BDL begint het seizoen wel degelijk op 1 maart. Om precies te zijn om 09:00u. Dat het een ietsje later werd dan 09:00u is hen vergeven. Een blunder (alsof S2 nog in leven zou zijn volgens de achtergrond informatie) is kwalijker.

Vandaag moet ik op zoek naar de alternatieve route naar De Mortel. Ik besluit op de heenweg via de meest voor de hand liggende route te gaan en op de terugweg zal ik een alternatief zoeken. 

Het gevolg is dat ik vanaf het onverharde deel de toren nader. Met mijn panoramadak open zie ik de valk op de hoge antenne zitten. Voor de rest moet ik vooral op het gehobbel over het weggetje letten en levert het panoramadak dus verder weinig voordeel meer op.

In de berm staat de auto van Gerrit E. Niet moeilijk te raden wie de gestalte op het spottersveldje is.  

"Ge had ietskes eerder moeten komen, ge bent krek te loat vur de wip, ikke ook trouwens want ik zag het te loat".

Okee, het is helder: de wip heeft dus net plaatsgevonden en ook Gerrit heeft het net niet helemaal op beeld vast kunnen leggen. De valk, Miep dus, zit op de hoge antenne en PA is uit beeld, maar was dus enkele minuten geleden eveneens prominent in beeld.

De koffie gaat er uitstekend in, de cake ook, maar die is voor de vogels. Haha, op de stam van het vernielde boompje is het voederplankje gemaakt en daarop heeft Gerrit een flink stuk cake gelegd. "Hij is nog vers, maar ik vond hem niet lekker", aldus Gerrit.

Terwijl hij het verhaal van de dag doet zet ik het koolmeesje op de foto. Het pikt een mooie kruimel van de cake. Grappig gezicht. Ik laat de foto aan Gerrit zien: "huh, ze lusten het dus?"

Maar dan trekt de valk op de antenne onze aandacht: met een behoorlijke vaart zet VV of Miep (mij om het even) koers richting De Mortel. "Die heeft geen last van de opgebroken doorgaande weg", benijd ik haar. 

Even later horen we geroep vanaf de toren. PA is voor ons verborgen, maar zijn geroep geeft aan dat ie iets ziet wat wij niet zien. De eerste keren zien we niets, maar dan ineens is ze daar: wederom met een giga-prooi heeft de valk er alle moeite mee om de lunch op de toren te krijgen. Mijn kijker verraadt dat het opnieuw erg groot is wat er hangt. Ik ben lang niet overtuigd dat het deze keer om een duif gaat. De vorm, de staart, de kleur, iets klopt er niet.

Terwijl ik snel omschakel van foto naar filmen lijkt de valk links op een van de onderste ringen haar prooi te droppen, maar de valk die ik nu in beeld heb heeft dan wel een hele snelle draai gemaakt. Gerrit weet dat de valk ergens rechts is geland. Het is PA die nu opeens rondjes draait en hoe kan het ook anders ergens achter landt. De schooier zal wel weer gaan bedelen, terwijl HIJ nu juist zou moeten imponeren.

We besluiten naar de achterkant te lopen. Een beetje aarzelend besluit ik mee te lopen. Wanneer Gerrit het paadje inslaat (hij zal vermoedelijk later tussen het prikkeldraad doorkruipen om zich bij mij aan de achterkant aan te sluiten), loop ik door en ga ik via het wildpoortje door naar het veld aan de achterkant.

Wanneer ik tot mijn stomme verbazing de vrouwtjesvalk aan haar prooi zie plukken op de betonnen rand bij de lage antenne snap ik er geen biet meer van. Dan heeft ze die zware ballast dus toch nog omhoog weten te torsen. PA is de bedelaar. Hij gaat even in de lage antenne zitten en laat zijn schooiende geluidje horen. Zijn partner lijkt vooralsnog niet met hem te willen delen. Maar wanneer Gerrit E zich even later zoals verwacht bij me heeft gevoegd, zien we hoe Miep met een flink restant van de prooi opvliegt en bij de hoge antenne gaat zitten. Voor PA is er kennelijk een stuk achtergebleven, want ook die zien we eten. Het gaat richting twaalf uur en ik durf geen verder risico meer te lopen en besluit terug te gaan. Gerrit gaat met me mee. We discussieren over de vleugel van het prooidier dat we even goed over de rand hebben zien uitsteken: nogal veel wit eraan. Zou het een kivit kunnen zijn? 

Op het veldje zit die andere spotter: Piet is de naam.

Ik laat Piet de foto zien van de prooi die onder de valk bungelt. "Lijkt mij ook geen duif, eerder een snip of een hoen of zo".

Dan doet Piet het verhaal van de buizerd. In het weekend was Piet op het veldje toen een kleine vrachtwagen plotseling remde. Hij zag hoe de chauffeur uitstapte en iets van de weg oppakte en in de sloot wierp. Even later is Piet gaan kijken en zag dat het aangereden dier een buizerd was. Helaas was het dier morsdood. Hij laat me zien waar de buizerd ligt en natuurlijk maak ik een foto. Waarom? Onlangs is een buizerd gevonden met de verdenking dat ie vergiftigd was. Ook deze buizerd ziet er gezond en onaangetast uit. Toch is ie aangereden. Daarmee wil ik zeggen dat het niet altijd een vergiftiging is, wanneer een roofvogel dood wordt gevonden.

De terugweg gaat over verharde, maar smalle weggetjes. Het punt van binnenkomst in Gemert zorgt voor wat gekriegel door straatjes. Okee, de Daalhorst / Tereijken-variant is dus toch beter.  

Foto's hier en het filmpje volgt later...