Het werd wat mysterieus aangekondigd, maar het werd al met al toch duidelijk dat de slechtvalken ook in 2023 onderdeel gaan uitmaken van BDL. Even zo summier kondigde VWG aan, dat dit ook voor De Mortel geldt. Wanneer? Vandaag dus.
Maar ach en wee, een storing zorgt ervoor dat alleen "Het rijksmuseum" kan starten met bewegende beelden. De oplossing volgt na het weekend.
Het zijn meerdere factoren die bepalen of ik een keer kan gaan Mortelen. Ik moet zelf in goede conditie zijn, mijn vrouw moet tijd en zin hebben om me te brengen (en zelf ook te blijven) en laat het vooral ook niet te koud zijn, want dat is één van de klachten die de chemo's bij me hebben teweeg gebracht.
Vandaag heeft de oudste kleinzoon bij ons gelogeerd en hij wil graag even mee naar de bossen. Okee, ik wil ook wel. Wat dacht je?
De autoruit is nog bevroren, dat voorspelt niet veel goeds. En inderdaad: wanneer we de paddenschermen op de Hemelsbleekweg gepasseerd zijn en de auto in de berm hebben gezet, voel ik de kou meteen. Op het veldje schijnt de zon, maar dat wordt teniet gedaan door een frisse wind.
Geen andere spotters te zien en... nog belangrijker: ook geen slechtvalken te zien. Niet op het spottersveldje maar ook niet waar je ze meer zou kunnen verwachten, op de toren dus. Ik ben niet mobiel genoeg om aan de andere kant van de toren te gaan kijken. Ik vrees dat dat nog wel even zal gaan duren. Mijn verhaal zal dus tweezijdig zijn, want ik kan maar twee zijden van de toren zien.
Op de stellage links op de derde ring meen ik een schim te zien, die lijkt op een voorovergebogen slechtvalk. De snelle verkleuring van mijn brillenglazen maken het zicht er niet beter op. Mijn camera zoomt maximaal in en dan wordt duidelijk wat ik al vermoedde: het is een stuk metaal dat die vorm wat aanneemt. Verder scan ik, maar een valk kan ik niet vinden.
Een blik naar de overkant van de Loop zorgt ook niet voor spannende beelden en zelfs in het bos naast ons wemelt het niet bepaald van gevogelte. Oh ze zijn er wel, maar ik zie ze niet.
Het houten bankje op het veldje is zo vochtig dat er een schimmelzwam op groeit. Het boompje op het veldje ziet er goed uit. Wanneer er blaadjes aan komen is dat zeker een verrijking van het veldje.
Mijn kleinzoon wil dieren gaan zoeken in het bos. En even later verandert het idee in een te zoeken schatkaart. Mijn vrouw kijkt me aan. Hou je het nog even vol? Ja, het gaat goed. De kou doorsta ik nog wel even.
Een klein beetje jaloers volg ik de twee wanneer ze door het bos lopen en verderop het bruggetje oversteken. Hopenlijk kan ik dat ook weer eens.
Ik hoor de specht, ik hoor de buizerd en ik hoor een onbekend geluid in het bos. Ik zie geen kuddes kraanvogels in de lucht. Eigenlijk is het doodsaai. Doodsaai? Nooit.
Even later keert mijn vrouw de auto en warmen we ons terugrijdend naar huis aan de autoverwarming op. Het was lang genoeg, niet helemaal zoals gehoopt, maar zo fijn om weer eens geweest te zijn.
