Ooit ontdekten mijn nicht en ik in de kantine van de voetbalclub dat we behalve voetbalsupporters ook supporters van de slechtvalken van De Mortel bleken te zijn. Dat was een hilarisch moment dat ik niet makkelijk meer zal vergeten.
We volgen de valken op de toren nog altijd, al zijn de valken ondertussen opvolgers van het duo van toen: PA en S2.
Eerder belde José al eens of ik mee wilde, maar zoals ondertussen bij de meeste lezers al wel bekend, zit mijn gezondheid me daarbij te vaak, te veel in de weg.
Na de hectische ontwikkelingen van de laatste dagen met de verstoringen die een soepel verloop van het aanstaande broedseizoen danig lijkt te verstoren, wil ik o zo graag. Op enig moment zijn er zelfs drie vreemde valken tegelijk gezien bij de toren. De anekdote met de aalscholver die het met mannetje BUS aan de stok kreeg en hopeloos verstrikt raakte met zijn kop tussen de spijlen boven de nestkast, is alleen hilarisch te noemen. Het liep voor alle partijen goed af. Maar de hevige aanvallen op vrijdagavond leken wel degelijk roet in het eten te gaan gooien. BUS die keer op keer op, naast en onder het rooster moest bijkomen van de aanvallen en telkens weer aangemoedigd door 4NL de tegenaanval weer aan ging om vervolgens een hele poos niet meer van zich te laten horen, maakte dat ik me ook wat ongerust begon te maken.
Belangrijker: ook de onverstoorbaar lijkende 4NL blijkt wat aangedaan. Groot was de blijdschap toen zij gisteravond na het vallen van het duister opeens weer opdaagde en... de nestkast inging om voor mij, ontegenzeggelijk duidelijk legdrangverschijnselen liet zien. Meer dan de beschikbare 100 procent ben ik zeker: deze nacht ligt er een eitje in De Mortel op de toren.
Maar in De Mortel is altijd alles anders: vroeg in de morgen word ik wakker en zie ik de lege nestkast. Teleurgesteld trek ik me terug op de bank om daar nog even een dutje te doen.
En dan het berichtje van José: Ga je zo mee? Ik ben niet zeker van mijn zaak of het wel zal gaan, maar de toren roept en niets kan me nog tegenhouden. Even later iets na tienen staan Arie en José aan de deur. Ik grijp mijn stok, kijker en camera. "Here we go"
Er is niemand op het veldje. En vrij snel zie ik de eerste valk op de hoge antenne en meteen de andere onder de dakcam zitten. Ik denk te zien dat de valk bij de cam wailt en dus neem ik aan dat dit 4NL is. De valk eet wat van een restprooitje. De valken zitten daar geruime tijd zonder dat er iets gebeurd. Dan vliegt de dakcam-valk op en verplaatst zich naar de voet van de hoge antenne. Verder serene rust. Geen ellende dus. Een paar buizerds baltsen wat met hun prachtige thermiekvluchten verder niks wat in de buurt van de toren komt. Een duif mag de toren ongestraft passeren.
En dan zien we hoe fout mijn inschatting was. Valk van de antennevoet verplaatst zich naar de kleine antenne en dan ... paringstijd. Ik ben bijna te laat met mijn reactie op het beeld dat ik zie: een paring. Ik roep naar de anderen en kan nog net een foto maken dat BUS weer wegvliegt van de hoge antenne waar ie dus een paring had met 4NL.
Dan stopt een witte auto in de berm. Het is Gerrit. Man, wat heb ik die al lang niet meer gezien. We praten even bij en dan merkt Gerrit op dat Martin Vink naar de toren rijdt.
Ik voel de vermoeidheid opkomen en ik heb aan één opmerking genoeg, binnen de minuut rijden we terug naar huis. Heerlijk. Fijne dag....
