Vooraf had ik gehoopt op een fraai seizoen voor de Mortelse slechtvalken en hun spotters. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik niet heel erg fan ben van het huidige koppel. Voor de webcams doen ze het nog wel leuk, maar verder hebben ze geen moment indruk gemaakt. Ook met de opvoeding buiten de nestkast niet en ook hun jagen gaat meestal aan het oog van de (on)geduldige spotter voorbij. Nu er dit jaar geen nestje is gekomen heb ik al helemaal niet veel fiducie meer in dit stel. Mijn zin om te komen spotten is zo langzaamaan tot een absoluut dieptepunt gezakt. Ik merk hetzelfde bij mijn (zo vaak) companen. De enkele keer dat ik in de buurt was, bleek de berm naast het spottersveldje leeg.
De beelden staan al een poosje stil en ik besefte dat de enige info over de slechtvalken van De Mortel nu nog van Els en Sjef afkomstig is. Zoveel mensen zouden graag op dezelfde afstand als ik van de toren wonen, en ik... ik heb geen zin meer. Dat is eigenlijk niet eerlijk.
Vanochtend komt toevallig een filmpje langs op facebook (ik heb het al veel eerder een keer zien voorbijkomen), wat me erg raakt. Het gaat over de laatste reddingshond die bij 911 een heldenrol heeft vervuld. Zijn laatste gang, door een erehaag aan rescuewerkers, op weg naar "the vet" emotioneert me. Ook mijn trouwe trouwe Wisky nadert de leeftijd waarop we eens afscheid van hem zullen moeten nemen. Bij de gedachte hieraan springen de tranen uit mijn ogen. Ik hoop dat we hem nog lang mogen hebben. Hij heeft mij gered bij alle fases van mijn ernstige ziekte en slofte geduldig met me mee toen ik niet harder en verder kon. Nu ben ik aan de beurt om mijn tempo aan te passen. Ik kan het superrondje weer maken, hij niet meer. Maar we maken onze rondjes nog, korter, langzamer, maar zijn staart laat zien hoe leuk hij het nog heeft.
Met deze eigenlijk best wel droevige gedachtes kan ik maar één ding doen: naar De Mortel. Veel van de valken zal ik wel niet zien, verwacht ik, maar dan ga ik maar een wat ruimere wandeling maken.
Een zanglijster verrast me, ik mag mijn camera in stelling brengen en mag een paar plaatjes maken. Dat is een leuke start. Maar zoekend op de toren, weet ik bij de scan van de onderste ring al welke kant het op zal gaan: er wordt gewerkt op de toren.
Ik verspil geen tijd meer en ga op pad. Eerst langs de Loop naar de zogenaamde "achterkant". Daar een vlugge scan tegen beter weten in. Er valt me wel iets op, misschien heb ik het eerder gemist, maar nu is het heel duidelijk te zien: een van de stangen van de bovenste hark van de grote antenne is kromgebogen. Alsof er iets met een harde klap tegenaan is gegooid. Ik geef het je te doen om vanaf de grond daar iets tegenaan te gooien, dat gaat aan me never-nooit-niet lukken. Omdat ik geen idee heb wat de reden kan zijn, ga ik er verder ook niet over speculeren.
Ik vermaak me even met de vistrapjes en geniet van de vele insecten die ik nu weer zie. Ja, het is een mooie zonnige dag, dat helpt altijd, maar er zitten tientallen juffers en andere libelachtigen. Boven het water wemelt het van duizenden vliegende wezentjes en in het water zie ik de dikkopjes en een enkele vis van een centimetertje of 10.
Ik loop terug naar het bruggetje dat ik met wat moeite beklim. Helemaal hersteld ben ik nog zeker niet, maar ik ga niet klagen. "Tel je zegeningen", zei mijn moeder altijd heel wijs.
Ik ga op een rustig tempo over de verdroogde moerasachtige "overkant" van de Loop. De berken vormen een dikke wal waardoor je de Loop aan beide oevers niet goed meer overziet. Wat een zonde van het uitzicht toch.
Ik ga door tot aan het achtuurboompje en draai dan richting het bos. Niet helemaal stabiel worstel ik me door het bos naar het bospad en probeer het buizerdsnest te vinden, dat lukt me niet en dus loop ik maar door. De wandeling gaat wat moeizamer nu en bij het bankje bij de paddenpoel besluit ik toch maar even te gaan zitten. Het rustige gekwaak van de kikkers zet me aan om een filmpje te maken.
Even later zie ik de buizerd die hoog in de lucht zijn rondjes draait. Na een poosje verdwijnt hij en besluit ik terug te gaan. Nog een blik op de toren... nee geen valken vandaag...
