za 22 januari 2011, 15:00 - 15:30
Op commando
Dorine stelde op haar forum de vraag of iemand de valken er op wou wijzen dat de refreshbeelden online zijn. Met andere woorden: de valken worden uitgenodigd om voor één van de webcams te verschijnen. Een goede verstaander heeft aan een half woord genoeg en zo kwam het dat ik even later op weg was naar De Mortel.
Ik ben alleen wanneer ik mijn kijker en camera om de nek hang. Met het blote oog vermoed ik een valk op de linkerlamp. Een voorzichtige gok: Pa?
De andere slechtvalk kan ik niet ontdekken en een beetje tegen beter weten in besluit ik toch maar naar de overkant van de Snelle Loop te wandelen. Je kan immers maar nooit weten! Af en toe draai ik me even om tussen de kale boomtoppen door te zien of Pa nog op zijn stekkie zit. Dat blijkt het geval en dus loop ik verder. Wanneer ik de hoek waar het pad langs de Snelle Loop ligt voorbij ben stop ik even om tussen de takken door naar de achterzijde te gluren. Bingo! Daar zit nummer twee. Ik weet dat het maken van een foto weinig zinvol is omdat het toestel in deze stand zich zal scherpstellen op wat takjes en dus ga ik snel over het bruggetje.
Enkele tientallen meters banjer ik over het soppige veld en draai me dan weer om in de richting van de toren. Tevreden constateer ik dat ik vanaf dit punt beide lampen (en dus valken) goed kan overzien. Mijn camera klikt een paar keer. Dan zie ik door mijn zoeker wat beweging op de, vanaf deze positie, rechterlamp. Onmiddellijk druk ik op het knopje en ik weet dan dat ik geluk heb met de compositie van deze foto. De valk, waarvan ik nu wel bijna zeker weet dat het Pa is, slaat zijn vleugels uit en zet aan om iets voorbij het spottersveldje in een felle duikvlucht achter iets aan te gaan. Iets? Ja, het zal ontgetwijfeld een klein prooitje zijn, maar de prooi is zo klein dat ik er niets van zie. De duikvlucht is tevergeefs. Pa draait weg en verdwijnt opeens ook uit mijn gezichtsveld. Niet dat hij persé achter de bomen is verdwenen. Ik zie hem gewoon opeens niet meer.
Ik keer terug naar het spottersveldje in de hoop een terugkeer van een geslaagde prooivlucht te zien. Minuten verstrijken en het lijkt wel of de avond al valt. Geen Pa. Wel wat zielige motregendrupjes. Nu pas merk ik dat het best wel koud is. Mijn vingers voelen koud aan en hoewel ik weet dat ik handschoenen bij me heb, vind ik het toch wel welletjes. S2 zit immers op een vanaf deze plek onzichtbare plaats en verder is er niets te zien.
Onderweg naar huis bedenk ik dat de slechtvalken niet voor niets geen gehoor aan mijn oproep hebben gegeven. Pa is een Duitser en S2 is een Belgische (uit het Franstalige deel van België?) Vermoedelijk hebben ze mijn onvervalst Gimmers niet eens verstaan. Bovendien: deze valken laten zich niet regisseren. Daar is de grote regisseur Kuiko nu ondertussen wel achter.
