Nee, het weer ziet er niet veelbelovend uit, maar de wetenschap dat vandaag voor voorlopig de - of op één na - laatste kans voor me is, ben ik niet te stuiten.
Bij het veldje staat Gerrit(E), hij komt óf juist aan, óf hij staat op het punt te vertrekken. Het laatste blijkt het geval, maar om mij te updaten blijft hij even. Gerrit hoopt van de nieuwe valk het ringnummer te hebben gekiekt, maar is niet zeker van de geslaagdheid daarvan. Wel is Gerrit vrij zeker van het ontbreken van B/Y. En niet alleen sinds vandaag. Pa heeft hij ook gezien. En we denken die meteen ook bij de antennevoet te zien. Het regent weer eens en voor Gerrit heeft het bezoek lang genoeg geduurd.
Even later komen Arie en Sazoe en Jonne en Jelle en nog wat later ook Piet, Gerrit112 en Martien Kuijpers. Niet allemaal gelijktijdig aanwezig, maar wel allemaal geweest.
Er zijn wat stille verplaatsingen, maar veel sensatie zien we vooralsnog niet. De nieuwe valk krijgt zoveel aandacht als dat ze zichtbaar is, maar juist zij wil zich vandaag nog al verstoppen. Ook wanneer we denken Pa te herkennen op de antenne. Maar dan zit er opeens ook een valk op de rechterlamp en laat dat nu onmiskenbaar PA zijn! "Huh, twee Pa's, da's wel kras". Door de scope bekijken we de valk op de antenne wat beter en dan draait het koppie. Op de rug zeker niet de twee lichte pennen en de kop is wat platter. Het nieuwe vrouwtje dus!
Wat later zijn we dan de een, dan de ander even kwijt totdat we ze op toerbeurt weer terug zien komen. Allebei met een overvolle krop!
De show wordt deze keer bepaalt door een roofvogel die Jonne op het paaltje (driepootje achter ons bij de Loop) ziet landen. Buizerd? Bijna zeker wel. Maar Piet uit Lieshout heeft wat twijfels. Wanneer de rakker naar de overkant naar een boom vliegt wordt de onzekerheid nog groter. Ook daar zit de vogel niet lang en de pestkraaien dagen hem uit. Een plaatjesmaakster in het veld draait zicht verbaasd om wanneer de buizerd haar dicht nadert. Zij was net als veel anderen bezig met allerlei klein spul (foto-les?)
De buizerd maakt rechtsomkeert en scheert vlak over de Loop weer naar achteren. De camera staat op scherp. "Wachten, wachten, wachten..... NU !!!" Op het juiste moment druk ik op het knopje. De buizerd draait zich prachtig om zodat de tekening op de vleugels goed te zien is. Piet pakt het boekje erbij. Wat zijn de kenmerken van de staartveren van de wespendief ook alweer? Het gaat om een nog jong exemplaar. "Toch buizerd?" "Denk het toch wel".
Even later zien we opnieuw een buizerd. Ook dit is een jongeling. Deze gaat in de boom vlakbij de driepoot zitten. Martien Kuijpers gaat er goed voor staan. Zijn éénpoot staat stevig in het gras. De buizerd zit wat verscholen voor de stam van de boom. Wat zijn deze vogels toch prachtig beschut. Dan springt de buizerd een stukje verder. "Beter in beeld", vindt Martien. Het duurt niet lang of Martien gaat op zoek naar het ijsvogeltje. Maar wanneer hij de bekende bocht richting het bruggetje neemt, spitsen de oren van Piet en Gerrit zich: "ijsvogeltje". Blindelings probeer ik op het geluid afgaand een foto te maken. De kans op slagen acht ik minder dan 1 procent, maar dan landt het ijsvogeltje op het prikkeldraad dat over de Loop gespannen is.
Lachend ontstaat het plan om Martien volgende keer weer op ijsvogeljacht te sturen. Hij jaagt hem dan vanzelf onze kant op.
Buitjes trekken over, laten af en toe het bad leeglopen en soms lijkt het zonnetje zelfs door de wolken door te willen breken. "Bijna drie uur, tijd om weer eens te gaan eten", het herhaalrecept van mijn afscheidszin. Weer druppels. Tot wirrusus...
