Vandaag ben ik weer niet in de gelegenheid geweest om in de ochtend naar de toren te gaan. Wanneer ik vanmiddag Wisky heb uitgelaten dan is het besluit allang genomen. Ik ga zo Mortelen.
Even kijken wat er op de cams te zien is... oeps, zwart beeld. De refresh doet het wel, maar de bewegende beelden staan op zwart. Ik heb geen zin om te gaan zwartkijken, dus roep ik even dat ik zal gaan en me via Twitter zal laten horen indien er spectaculaire momenten te melden zijn. Hoewel de BDL site er niet slecht uitziet op mijn mobiel, een berichtje inkloppen of uberhaupt maar het clubhuis te kunnen volgen is niet echt luxueus opgelost. Met Twitter gaat dat heel wat sneller.
Bij de toren staat een auto, maar bij het spottersveldje staat niets. Ik loop er even naar toe, scan de toren, scan de omgeving en concludeer dan dat er eigenlijk niks te zien is. Okee, de koeien mogen op de foto, maar is dat spannend?
Ik loop naar de achterkant. Ook daar niets te zien. Ik ga retour Loop en meld dat even via Twitter. Even later banjer ik tussen de koeien door op het nog steeds wat drassige veld. Ik heb een missie: ik wil weten of mijn oranje vriend nog leeft. En dat is gelukkig het geval. Een oranje gloed glijdt door het water. Het is hem. Op de toren nog altijd geen nieuws. Ik kuier dus maar door om door het bos naar het veld vlakbij de wei waar de trekkertrek wedstrijden jaarlijks worden gehouden te wandelen.
Net voordat ik dat bis in ga, kijk ik nog even om en zie dan tot mijn verbazing dat er een valk in de antenne zit. Ik loop toch maar verder door het bos. Ik hoop op een collectie waarnemingen van alle soorten en maten van vogels die ik me maar kan indenken. Helaas: het blijft bij die hoop, want er is amper een vogeltje te ontdekken vandaag.
Dan gaat mijn aandacht opeens naar de toren. Ik zie het bovenste deel net boven de bomen uitkomen en zie beweging. Op de foto is te zien hoe de valk nog in de antenne zit en een ander op het rooster zit. Maar dan met de snavel naar de ingang gericht en niet zoals ik zou verwachten naar buiten gericht. Is hier een wissel aanstaande? Ik besluit maar snel om langs het bospaadje terug te lopen naar de plek die uitkomt bij de eendenpoel.
Ik hoor opeens gekraai en zie hoe vrij laag door het bos een kraai het aan de stok heeft met een buizerd. Ik verbaas me over de snelheid waarop ze achter elkaar aan jagen. Zonder een boom te raken zoeven ze dwars door het bos. Puur op de gok neem ik een foto, die zoals later blijkt helaas totaal mislukt is. Dan ga ik verder. Ik kijk weer uit op de toren wanneer ik naast de eendenpoel sta. De valk zit duidelijk in de antenne en ... wat is dat? Er ploft iets op de betonnen rand. De valk in de antenne lijkt er wat verbaasd en besluiteloos naar te kijken. "Zou het een kamikazeduif zijn?", bedenk ik. Er gebeurd niks. De duif of wat het ook zij, is vanaf deze plek niet te zien. Ik besluit terug te keren naar het spottersveldje.
Helaas mis je dan even het uitzicht. Ik hoor geen vreemde dingen, dus verwacht ik aan het einde van het pad dat de situatie nog hetzelfde is, maar dat blijkt niet waar. De valk uit de antenne is weg. Ik zie hem vliegen en maak me gehaast op weg naar het spottersveldje waar alles wat beter te zien is. Helaas staat de zon al bijna links naast de toren en precies op het moment dat ik de achtervolgde in beeld neem glij ik met de kijker naar de zon. "Gossamme, da doet zeer". Het zonlicht wordt door de kijker versterkt en ik schrik er even van. Wanneer ik er even van bekomen ben is de valk en zijn/haar doel uit beeld. Ik speur en ik speur: tevergeefs.
Ik blijf nog even. Terwijl ik met mijn telefoon aan het prutsen ben, fietst een man het veldje op. Hij gaat zonder iets te zeggen aan de picknicktafel zitten. Even tuurt hij omhoog en even later zit hij met zijn gezicht tussen zijn handen omlaag te staren. De man lijkt niet erg op een gesprek uit te zijn en ik besluit hem met rust te laten. Mijn indruk is dat de man zijn baan verloren heeft en even tot rust wil komen. Maar uiteraard kan ik niet in het brein van de man kruipen. Wanneer hij een poosje later zonder een woord gezegd te hebben weer op zijn fiets stapt weet ik het zeker: "die man zit met een groot verdriet".
"En ik vind er vandaag ook geen bal aan", bedenk ik en dan sta ik op. Nog één blik naar de lucht, nog één blik naar de toren en dan...
