Ik ben wat aan het "frotten" en moet kiezen om even te gaan Mortelen of verder te gaan met frotten. Om half elf besluit ik voor het eerste te gaan. Ik aarzel even omdat ik geen meeneemwater heb en ik heb geen zin om eerst nog naar een supermarkt of pompstation te gaan. Ik smeer me met een dun laagje antizonnebrand in en ga op reis naar De Mortel.
Daar zit Gerrit op het bankje. Hij praat me even bij en ik wijs hem op de juveniele valk die bij de wiphoek een prooi aan het plukken was maar nu af en toe net uit beeld is.
Een andere valk zit in de hoge antenne en weer een ander op de stellage op de derde ring (zo'n beetje onder de nestkast).
Een drietal wandelaars met een hond staan het veldje te bekijken en er wordt gezegd dat we niet herkenbaar op de foto komen, maar dat het gaat om de lokatie. Die lijkt hen uitermate geschikt voor een picknick voor de club. Ik vraag alsof ik er iets over te zeggen heb: wanneer dit dan gaat plaatsvinden. Op een vrijdag! "Nee, dat kan niet", zeg ik streng. Want dan zitten wij hier al. Even zijn de dames uit het veld geslagen maar dan zien ze de grijns op mijn en Gerrits' gezicht.
We krijgen het over de valken en we vertellen enthousiast over wat er de komende tijd te verwachten is van de jongen. Over tikkertje, mislukte prooioverdrachten, vallende prooien en uiteindelijk een eerste aflevering op de toren.
De dames vinden het een mooi verhaal maar gaan toch verder.
Het is geen minuut later of we zien de volwassen valk links van ons boven het bos verschijnen. Ik heb haar in de kijker en ben niet van plan om haar los te laten. Dan verschijnt de eerste juveniel in hetzelfde beeld en ook de tweede sjeest mijn beeld binnen. En dan gebeurt het: de valk laat de prooi los en juvie één duikt er opaf. Het mislukt en de duif tuimelt verder omlaag. Dan komt de tweede juvie weer in beeld en "hoppa" ik kan een schreeuw van enthousiasme niet onderdrukken: hij heeft beet. Ow jongen wat heb je het er zwaar mee, maar zijn blijdschap straalt van hem af. De rondjes met de bungelende duif lijken steeds moeilijker te worden. Ik hoor Gerrit naast me "mama ik word zo moe" zeggen. Maar dan zie ik in de rechterhoek van mijn kijkerzichtsveld opeens de toren verschijnen. De valk ik vlakbij een paar meter nog. Als of ik zelf de inspannig voel ben ik blij dat het valkje met prooi op de betonrand bij de hoge antenne ploft. Dan gaat de kijker omlaag en probeer ik nog een prentje te schieten. Ik zou met liefde de beelden in mijn hoofd reverse willen afspelen en dan nog even willen filmen, maar helaas zijn we nog niet zover dat dit ook al mogelijk is.
"Gewoon veertien dagen te vroeg", stamelt Gerrit al even verbaasd als ik.
We hebben nog maar net verteld aan die mensen wat zo mooi is en het gebeurt een paar minuten later. Een stel fietsers komt op het veldje terwijl ik de wereld via de BDL-chat met een zinnetje op de hoogte breng van wat we zojuist gezien hebben.
Hoe vaak hebben we het al niet gezegd: "ge bent krek te laot". Even later komt ook Piet. Zoals gewoonlijk reageert ie wat bot op het "je hebt wat gemist" dat de twee fietsers hem proberen te vertellen.
Ondertussen sneeuwt het veertjes langs de antenne en de toren. De andere jonge valk heeft eigenlijk meer dan genoeg kunnen eten van de duif die op de wiphoek ligt maar landt dichtbij de andere op de betonnen rand bij de lamp tussen hoge antenne en butencam. Hij bedelt maar schijnt dan te beseffen dat die andere prooi er ook nog steeds ligt en vliegt daar maar naar toe. Tsja, iets minder vers natuurlijk, maar broertje is natuurlijk niet van plan om zijn zwaar verdiende prooi af te staan.
(Revisie:thuis blijkt het niet broertje te zijn, maar was het M die zat te bedelen en uiteindelijk maar met de oude prooi genoegen nam)
Heel veel gebeurt er niet meer behalve de spotvogel die we duidelijk horen maar niet zien en de boompieper die in het topje van een hoge berk zit. Een buizerd die zijn rondjes draait en in het overblijfsel van de boom op de hoek van het kleine bosje, de Loop en het weiland gaat zitten.
Ik heb voor de tiende keer gezegd dat ik toch echt een broodje ga eten en tenslotte doe ik dat dan ook.
