Het blijft maar sukkelen met mijn poot. Hoewel een afspraak voor donderdag gepland stond, wist ik maandag wel dat het niet goed ging. En zo ging het dinsdagochtend al naar het ziekenhuis terug. Niet goed. De beschikbare chirurgen waren beide met een grote operatie bezig en konden (uiteraard) niet gestoord worden, maar of ik in de middag kon terugkomen. "Ja, maar ik heb voor donderdag al een afspraak staan", merk ik op. Maar de assistent wil zo lang niet wachten. Dit moet eerder gezien worden! "Dat is dus niet goed", voel ik wel aan. En zo werd dezelfde middag nog besloten dat ik voor een derde keer onder het mes moet en ditmaal rigoreus, de kleinere ingreep die voor donderdag gepland stond gaat niet door. De infectie moet er uit, en ik voel zelf ook wel dat het op deze manier niet opschiet.
Uit zelfbescherming kijk ik zo weinig mogelijk naar de cambeelden. Ik weet dat het moment dat de jonkies echt hun veren gaan uitslaan rap naderbij komt en daarmee start ook het hoogtepunt van het seizoen. Vandaag zal de laatste kans zijn dat ik even kan gaan. Ik vraag het mijn vrouw en verzwijg maar even dat de voet best al weer dik is.
Een uurtje kunnen we wel gaan. We arriveren op een verder nog leeg spottersveldje. Vrouw slechtvalk zit op de betonrand dichtbij de dakcam. Verder zie ik nog geen andere slechtvalken.
Ik scan de toppen van de bomen, uit eigen ervaring weet ik dat dit niet geheel zinloos hoeft te zijn. Een juvie kan ik niet ontdekken, maar wat is dat voor een grote gele kanarie die daar in die spar wil gaan zitten? Kippenvel ontstaat op mijn arm, is het de Wielewaal? Ik zoek met mijn kijker maar ik kan hem niet meer vinden.
Dan start ik de BDL chat op. Ik ben nog aan het typen wanneer de valk met prooi nadert. Ik raak hem kwijt omdat ik niet tegelijk kan typen en omhoog kan kijken. Soms zou ik een kameleon willen zijn die zijn beide ogen in een andere richting kan draaien.
Buizerds trekken de aandacht. En dan is daar M opnieuw. Duidelijk een flinke prooi meetorsend. Hij landt op de koektrommel. Ik bedenk dat het wel aardig is om de volgende scan van de toren met de filmknop aan te doen. En gedurende die scan ontdek ik opeens de juuf die op de onderste ring geduldig lijkt te wachten op een stuk prooi van zijn vader. V verlaat haar plekje nu ook en ik zie hoe iets als een duif voorbijvliegt aan de toren. Het is geen duif. En dan hoor ik het geluid dat bij deze vogel hoort. De vogel is om de toren gedraaid en scheert nu weg richting De Mortel. Het is een kievit en die heeft geluk, want er is geen belangstelling voor hem/haar.
Het wordt drukker op het spottersveldje. Piet en buurman Hans met de hond en even later ook Jan (Steenarend) en Gerrit. Ik voel hoe mijn voet steeds meer opzwelt, ik moet gaan, maar nog eenmaal kijk ik op de plekjes op de toren. Ik heb gemist waar ze vandaan gekomen is, maar vlakbij haar zus zit opeens een tweede juvie.
Mijn poot wil echt niet meer. We staan op en gaan. Even zoek ik nog naar andere eikenrupsnesten en stap dan in, wetende dat het voorlopig voor mij einde seizoen zal zijn. Maar toch blij met dit bezoekje, kort maar geweldig.
