Ok, het slaat weer nergens op. Maar ach, er moet nu eenmaal een titel boven het stuk.
Vanochtend startte de dag met een korte wandeling met Wisky. De hond had kennelijk hoge nood en gaf piepend aan dat baasje haast moest maken. De kop koffie was nog halfvol, maar ik besloot de hond niet langer te laten wachten. Een kort tripje dan maar eerst. Die gekke Wisky weigert om zijn behoefte op het aangelegde schijtveldje te doen. Meestal draait ie zich een metertje of twintig verderop in een struik en mag baasje de achtergelaten massa tussen het gebladerte uitpulken. Zo ook vanmorgen.
Even later staan we weer binnen en kan baasje de rest van zijn koffie naar binnenwerken. Mijn vrouw en ik moeten lachen om het heerlijke protest van de hond die zijn rondje veel te kort vond. Om beurten legt hij zijn poot op de knie van mijn vrouw en mij. "Jaaaah, jongen. Je mag daalijk weer mee". Alsof hij het begrijpt gaat ie netjes zitten en kijkt dan weer naar mij en dan weer naar mijn vrouw. Wie zal opstaan en de riem pakken?
Ik pak mijn camera en zet mijn pet op. "Aha, het teken!", lijkt Wisky te denken. Even later zijn we onderweg naar de Mortel.
Met Wisky aan de riem valt het niet zo mee om rustig een scan van de toren te maken. Ik begin onder (lampen aan de raam) en glij met de kijker van links naar rechts naar boven. Boven in de hoge antenne, zit de valk. Ik kan nog net een plaatje schieten of de ruk aan mijn arm maakt verder fotograferen weer even onmogelijk. De hond is druk en snuffelt van links naar rechts. Ik moet er wel om lachen: ik snuffelde zojuist ook van links naar rechts.
Dan vliegt de valk opeens op en vertrekt richting Gemert. Ik kan hem even volgen en dan maken de bomen dit verder onmogelijk. Ik besluit om de hond zijn zin te geven en loop met hem naar de achterkant van de toren. Onderweg zie ik een vrouw met een reusachtige herder aankomen. Ik voorzie druk gespring en gedraai van de honden en dus stap ik met Wisky een einje het bos is. De herder loopt los en negeert de commando's van zijn vrouwtje. De herder stormt op Wisky af en aanvankelijk blijft die er rustig onder, maar dan gromt die ander. Wat ik nog nooit eerder meemaakte zie ik nu: Wisky met de staart tussen de poten????
Ondertussen wordt de ander onder gemopper aangelijnd. "Hij doet niks hoor, maar luisteren...." Herkennend knik ik even. Ik heb de twee wel vaker gezien en inderdaad is de herder ondanks zijn omvangrijke gestalte een lief beest.
Wanneer de ander aangelijnd verder gaat draait Wisky zich even om en vervolgt zijn weg op een kort commando van mij erg vrijwillig. "Onder de indruk jongen?", vraag ik zonder antwoord te verwachten. Wanneer we een stukje verder afbuigen draait Wisky zich nog een keer om. "Kom maar op hoor", lijkt de dappere te zeggen. "Kom".
Een stukje voorbij het bruggetje wordt het gesnuffel weer opgepakt. Dan draait ie zich om. "Huh, dat is meestal het teken", bedenk ik. En inderdaad gaat mijn hond in de schijthouding. Ik haal een zakje uit de konttés en ruim de drollen op. Verder gaat het.
Ik hoor een roofvogel, (is het een sperwer?) en vertraag mijn pas. Wisky lijkt te snappen dat er nu van hem verwacht wordt dat ie ook rustig moet doen. De sperwer(?) moet ergens op het eilandje achter de splitsing van de Loop zitten. Ik hoor hem duidelijk, maar kan hem nog niet ontdekken. Voorzichtig kronkel ik door het wildpoortje. Wisky volgt. Mijn blote oog kan de roofvogel nog steeds niet ontdeken. Hij moet vlakbij zitten. Dan zie ik een beweging bij de oever van de Loop. Wisky ziet het ook en geeft een ruk aan de riem. Gossamme. De sperwer vliegt op en maakt zich uit de voeten. Hij zat verdomme te badderen!!!! Sakkers, zie ik het een keer en dan ben ik te laat voor een plaatje.... Wisky kijkt me aan en krijgt een verwijtende blik. Nee, hij kan er ook niks aan doen, besef ik onmiddellijk en als goedmakertje grijp ik in mijn zak. Wisky gaat onmiddellijk netjes zitten en weet wat er komt: een beloningskoekje.
De sperwer vliegt het onlangs gezond gemaakte bos in en behoedzaam loop ik met Wisky terug. (De achterkant van de toren leverde geen zicht op een valk op).
Wisky loopt keurig rustig met me mee, maar ondanks dat, kan ik de sperwer niet meer ontdekken. Even later staan we weer op het spottersveldje. Aan de overkant van de Loop op het vliegerterrein komt ondertussen ook wat leven in de tent (bijna letterlijk).
Een half uurtje later stijgt dan de eerste vlieger op. Een paar minuten later de tweede en een derde. Wanneer een vlieger met de opdruk van een condor hoogte begint te maken moet ik opnieuw aan mijn vliegerervaring van toen ik nog Tonneke was denken.
En de valken? Bijna zou dit verhaaltje verdergegaan zijn met: "die heb ik niet meer gezien", ware het niet dat mijn vertrek meestal voorafgegaan wordt met "nog één peukje". De rook kringelt nog maar net omhoog wanneer ik plotseling gekrijs van de toren horen komen. De valk zit op de betonnen rand vlakbij de beweegbare buitencam. Het zou zo maar eens kunnen dat ie daar net niet op te zien is, omdat hij / zij er te dichtbij zit.
Het ge-eechup houdt best wel lang aan. Ik speur in de lucht of ik de ander misschien ook aan zie komen.
Wisky zit ondertussen met een vernuftig (al zeg ik het zelf) uitgedacht borgklemsysteem aan de picknicktafel vast. Ik heb dus wat bewegingsvrijheid, maar vooralsnog zie ik de ander nog niet. Dan opeens is die ander er dan toch. Fraaie rondjes maakt ie. Ik denk dat het PA is. Maar dan opeens komt er van de andere kant nog één. En die landt op de derde ring (zogezegd op de hoek van de ring). Eén bij de nestkast; één in de lucht; één op de hoek van de ring. Het kost niet veel rekenkundig vermogen om tot een totaaltelling te komen: drie!!!!
Dan het gegil van de valk op de betonnen rand. Kennelijk is het indrukwekkend, want "de hoek van de ring" schijnt zich een hoedje te schrikken en met bijzonder veel vleugelgeklapper raast de valk over me heen en verdwijnt richting de Stippelberg. Ik wacht op de achtervolgende valk(en), maar die zie ik niet. Ik draai me even om naar de toren. Daar zie ik geen enkele valk meer en wanneer ik me dan weer snel omdraai om de wegvliegende valk te volgen ben ik die ook voorgoed kwijt. "Nou, daar mis ik weer een stel ogen", beklaag ik me.
Wisky piept een keer zachtjes. Ik kijk hem aan en zie een smekende blik: "krijg ik nog een koekje baasje?" "Kom, gaan we naar het vrouwtje...."
Waarom 25 procent van een droom? Nou, dat is simpel: ik hoop al jaren op een badderende slechtvalk, die ik bovendien in alle rust op foto en film kan zetten. Deze bader was zeker geen slechtvalk, maar vermoedelijk een sperwer (da's dus 50%) en omdat ik geen kans had om een foro of filmpje te maken gaat er nog eens de helft vanaf: da's 25 procent (van een droom). 
