Wie mijn verhaaltjes doorgaans graag leest moet ik vandaag een beetje teleurstellen. Ik heb het nogal druk en de gang naar De Mortel van vanmorgen was eigenlijk al een beetje te lang. Goed voor mijn toko, minder voor mijn hobby, maar de boterham moet ook gegeten kunnen worden en liefst met een laagje pindakaas er op ook.

Dat gezegd hebbende: de Mortelgang was ergens na tienen. Valk op de grote antenne en de ander mogelijk in de kast. Een buizerd nadert de toren, maar PA (die in de antenne zit), maakt er zich niet druk om. Dat doet VV vanuit de nestkast wel even. Zeker op het moment dat ook een tweede buizerd (vrij laag) nabij de toren vliegt klink er gekrijs vanuit de nestkast.

Maar PA trekt zich er niets van aan, zeker niet wanneer de buizerds meteen daarna wegzwenken en verdwijnen.

Ik maak mijn vertrouwde wandeling, langs de toren, door het bos over de Loop door het klappoortje en dan de foto vanaf het veld van de antenne waar PA nog steeds zit. Over het hogere deel van het veld gaat het verder richting het beruchte boompje. Dan opeens zie ik een gestalte met veel wit en zwart in het veld over de Loop bij de zandhoop. Wat is dat? Ik schiet eerst het plaatje en kijk dan wat het is. Het blijkt een kievit. Niet alledaags de laatste jaren, maar toch wel met enige regelmaat in de buurt gezien. De vogel schrikt op en vliegt weg. Ik ga door het bos naar het veld daarachter, maar opnieuw tref ik deze keer geen reetjes aan. Verder door het brede bospad, terug naar de poel. Op het spottersveldje staat Piet ondertussen.

Even later sta ik naast hem, bespreek de kievit, het geval met de buizerds en dat was het al zo'n beetje. Er komt nog iemand. Met zijn drieën turen we naar de toren en naar de omgeving. Onze kompaan ontdekt de vrouw roodborsttapuit als eerste. De man blijkt vlakbij te zitten. klikkerdeklik.

PA vliegt op en komt even later terug, op de foto zie ik het kleine prooitje bungelen. Er komt een wissel. Heel even gaat VV naar de antenne en blijft het eitje onbewaakt.

Twee kieviten en weer twee buizerds leiden ons af. Weer herrie vanaf de toren. PA maakt zich opnieuw niet te sappel. De buizerds zijn al verder weg.

Tijd voor de eikes...

Maandag 24 november, in de namiddag

Het is hard bij me aangekomen: op donderdag te horen krijgen dat je zowat beter bent en vervolgens op zondag een nieuwe ontsteking te voelen die je weer een week terugwerpt. Dit weekend voelde ik al dat het weer beter ging maar de moed om dat met een Mortelbezoekje te gaan testen, ontbrak nog. Vandaag heb ik met redelijk gemak een halve dag kunnen werken en dan is de Morteltest een toetje dat ik wel aandurf.

Onderweg zie ik op de rotonde dat er oponthoud is via de reguliere weg, ik kan nog mooi de alternatieve afslag kiezen en die voert me naar het onverharde deel van de Hemelsbleekweg. Dat deel is vaak hobbelig en hoewel het nu niet tegenvalt ben ik toch zo geconcentreerd op de hobbels dat ik vergeet om de toren even te scannen vanaf deze positie. Wanneer ik even later bij het spottersveldje sta en daar geen valk kan ontdekken, krijg ik een beetje spijt, maar besluit ik toch niet terug te keren naar de onverharde weg.

De zon staat al laag en maakt dat foto's van het veld en bijvoorbeeld de zandhoop erg vaag zullen zijn. Ik hoor iets dat een beetje op het ijsvogeltje lijkt maar het beslist niet is. Ik zie niet wat het dan wel is en kan het geluid ook verder niet thuisbrengen. Het lijkt ook wel wat op een staartmeesje, maar toch ook weer net niet. Terwijl ik in mijn hoofd puzzel wat het dan wel zou kunnen zijn zie ik de witte eendachtigen op het weiland paraderen. En weer pieker ik me suf wat dit nu eigenlijk zijn. Zijn het eenden of toch een kleine ganzensoort? Opmerkelijk genoeg hoor ik een stem vanaf de weg die vraagt wat dit nu eigenlijk zijn. Meneer (ik ken hem niet) is ook van mening dat het niet zomaar een witte eendensoort is en roept dat ie het wel eens aan een kennis zal navragen. Het zal mij weinig helpen, bedenk ik, maar ik ben blij bevestiging te horen dat het toch niet zo maar een alledaagse eend is die daar in een groepje op het weiland rondloopt. Ik vond me al erg onwetend overkomen.

Omdat ik nog steeds niets op de toren kan ontdekken, besluit ik mijn VWG-plaatjeskijker even op te starten. Ik zie een lege nestkast en een betonnen rand met... huh een slechtvalk zittend bij de lamp? Ik verbaas me dat ik die niet gezien heb en zet mijn kijker weer voor de ogen. Op de cambeelden was heel duidelijk te zien dat de valk zijn staart over de rand had, dus ik moet die vanaf hier kunnen zien. Nee hoor, geen valk. Ik kijk nogmaals op mijn telefoon die even nodig heeft om de juiste favoriet op te starten. Hee, de slechtvalk zit er niet meer. Ik kijk op en zie opeens een schim in de antenne zitten. "Verduiveld, waar komt die nu ineens vandaan?", ik snap er geen jota van. 

Ik berg mijn telefoon wat veiliger op en hoor opeens het naderingsgeluid dat een slechtvalk vaak maakt. Ik probeer snel te zien of de ander nog in de antenne zit. Dat is het geval. Dan lijkt de nieuwkomer te landen op het rooster. Vliegt deze nu meteen weer weg of is daar de ander (van de antenne)? Inderdaad is de antenne nu leeg en vliegt de valk vanuit de richting van de nestkast naar de antenne terug. Maar.... daar komt de ander vanaf het rooster en wipt op het dak.

Grappig, wat stelt het voor? Maar het voelt alsof ik getuige ben van iets spannends. Ik denk echter dat het puur komt doordat ik langer dan gewenst niet bij de valken ben geweest. De situatie lijkt te bevriezen en dus maak ik even een melding via Twitter. Wie weet kijkt er iemand mee via een webcam. Ik kijk zelf ook weer even op de webplaatjes en zie het staartje van de nestdakzitter net oversteken. Is het PA? Is het VV? Is het misschien een vreemdeling? Ik denk heel even geel aan de snavel te zien, ondanks het tegenlicht lijkt het daar toch wel op. In dat geval is het een volwassen valk en als je het mij vraagt is deze kleiner dan de antennezitster.

Het zonnetje raakt bedekt en de temperatuur zakt meteen. Behalve het geschetste beeld, de koeienkudde, een blauwe reiger, wat nijlganzen en de witten en wat klein spul dat je goed hoort maar niet ziet, valt er niet zo veel meer te melden. 

De voerplankjes zijn nog vers gevuld en het Gerrit E bakje lijkt leeg, soms zijn dat aanwijzingen wie er vandaag aan mijn bezoekje vooraf zijn gegaan. 

Een paar plaatjes volgen.... en over een poosje ook een verrassing, maar daar werk ik nog aan :)

Het zuiden is in de ban van Carnaval en het moet gezegd dat ik, wat minder dan in onze jonge jaren, nog altijd graag van de partij ben. Toch ben ik niet zo van het uitslapen, dus vanmorgen was ik er vroeg genoeg bij om ten eerste te zien hoe V voor de eerste keer in de nestkast overnacht heeft, en hoe (wat aan de late kant) een speciale wipwap op de wiphoek gemaakt werd, waarbij de wiphoekcam keurig registreerde hoe M in een fraaie achteruitgang na zijn daad weer wegvloog.

Ik voel me topfit en het is meer dan twaalf uur geleden dat ik gedronken heb, ik heb goed gegeten en geslapen dus ben ik ook fit genoeg voor wat uitwaaien in De Mortel. Wisky heeft zijn ochtendwandeling al lekker gemaakt en ligt languit op de bank. We voelden onderweg nog wel wat druppeltjes maar het was de harde wind die overheerste.

Na de auto bepakt te hebben en de das die er nog in ligt netjes op de voorbank te hebben gelaten vertrekken we naar de Mortel. Mijn auto blijft geduldig wachten terwijl ik het veldje betreedt.

Ik zie een valk in de lucht. Waar deze valk blijft weet ik niet zeker, maar even later ontdek ik een valk op het rooster en een valk in de hoge antenne op een vreemde plaats op een krul in een kabel. Hoewel goed in beeld, toch ook makkelijk te missen dat er daar een valk zit.

Opeens verlaat de nestvalk het rooster en zie ik opeens twee valken in de lucht, meteen gaat mijn blik naar de antenne: drie stuks. Ik zie nog één valk vliegen en die volg ik: naar het rooster. De ander ben ik kwijt. Dat moet juist de vreemdeling zijn geweest. Het ging zo snel dat de derde ongetwijfeld meteen gevlucht is.

Ik loop nu richting de toren. De kou valt me wat tegen, de wind waait tussen de kraag en de rits door en maakt mijn keel koud. Ik wil proberen te ontdekken wie de valk op de krul in de antenne is. Ik vermoed dat het V is.

Het weer is te grauw en maakt de valk te zwart. Dan valt me het boompje op: De stam is gespleten en een van de twee uitlopers is volledig gebroken. Het staat overeind maar kan zo maar naar beneden schuiven. Je moet daar dan bepaald niet onder zitten te poepen!  Ik loop naar het bruggetje en probeer nogmaals om een berichtje naar de chat te sturen. Geen internet. Staat het uit? Is er een storing? Ik heb geen zin om dat hier uit te zoeken en ga nu eerst het bruggetje over. Een paar eenden zijn het daar niet mee eens. In het bos hoor ik een buizerd die het aan de stok heeft met kraaien. Ik loop naar het achtuurboompje en zie hoe vermoedelijk M op het rooster zit. Dat valk in de krul is weg.

Ik loop door naar de achterkant van de toren. Zie eerst hoe de kudde Angussen met een paar kalfjes uitgebreid is. Ik tel alles bij elkaar ongeveer 16 Angussen waarvan zo'n viertal kalveren waaronder twee nog ongenummerde kleintjes. Opvallend is er slechts één rode Angus de andere zijn met recht Black Angussen te noemen. Even denk en hoop ik een ijsvogeltje te zien zitten maar een wiebelend verdord plukje bladeren neemt me in de maling. 

Ik draai me om naar de toren en speur. Mijn ogen glijden van ring naar ring omhoog. Op de betonnen dakrand zit ze, het moet haast V zijn. Precies voor een paaltje van de omheining bij de kleine antenne aan de linkerkant (waar de grote antenne rechts is)

Na een paar foto's gemaakt te hebben ga ik terug langs de Loop. Een vliegtuig overstemt het gehak van de bonte specht, die kan ik zo echt niet vinden. Ik loop door. De buizerd heeft het druk met de kraaien. Verder gaat het. Onder de toren kijk ik omhoog. Hier kan ik nog niets zien, terug naar het spottersveldje. Gadmegaar, het is fris hoor. Ah de valk op het rooster zit er nog. Dus zal V nog wel aan de achterkant zitten? Hee, daar zit er weer een in de krul van de hoge antenne. Dan zal V zich toch verplaatst hebben. Ik loop even naar de paddenemmers. Behalve een paar blaadjes en een "krôtje" (denneappel) niks te vinden.

Dan maar weer een blik op de toren. Daar is opeens een hoop actie: de valk op het rooster (M?) gaat zo te zien op jacht richting De Mortel. Het duurt even en dan is de valk opeens weer terug. Opnieuw vertrekt hij, ditmaal feller, vanaf het rooster, nu de andere kant op (zeg maar Helmond), en dan is daar nog een valk. Is het baltsen? Schoonvliegen? Nee, niet helemaal. En wat is dat dan? Mijn kijker vangt opeens nog een gestalte op: dat is er ook een. Drie valken? Jawel, het zijn er weer drie. Opnieuw wordt er uitgeleide gedaan zonder dat er sprake is van strijd. Wandelaars passeren me en leiden me net een seconde af. Weg zijn de drie valken. Ik kan ze niet meer vinden. Dan wint de frisse wind het van de wil om nog even te blijven....

Ik kijk heel even naar de cambeelden. Dat we dit jaar alleen de beschikking hebben over beelden van de nestkast en rooster vind ik zo beperkt dat ik er niet zo heel veel plezier meer in heb. Zoals de lezers al gemerkt zullen hebben is het aantal live-bezoekjes aan de buurt rondom de toren ook heel beperkt en dat ligt niet helemaal alleen aan het Coronavirus.

Toch besluit ik na mijn vaste sportmomentje van de dag er toch maar even op uit te trekken. Het zal geen lang bezoek kunnen worden, maar dat is wel okee. Eerlijk gezegd verwacht ik er ook niet zo veel van. De eitjes blijven nog wel een paar dagen in tact en pas daarna zal het mooier worden om te gaan kijken. M zal zich uit de naad ploeteren om maar verse prooi aan te leveren en aangezien hij er dit jaar voor 4 moet zorgen, kan dat redelijkerwijs wel eens een prooivlucht boven het veldje opleveren.

Met die gedachte nader ik de toren. Ik stop bij het lege veldje en geniet van het zo kenmerkende deuntje van de geelgors. En nog mooier ergens aan deze kant wordt dat ook beantwoord. Ik ga op mijn gehoor af en mijn kijker blijft onmiddellijk hangen bij een struik aan de andere kant van de Loop pal naast het Achtuurboompje. "Awel meneer den dokter, het is hem he". Nu heb ik hem dus wel in beeld maar nu moet mijn camera dat ook nog kunnen. "Amai, het is gelukt zeker?" 

Het gorsje dat aan mijn zijde in de buurt van de toren zit kan ik maar niet vinden. Ik hoor ook vogelgeluiden die ik niet zo eenvoudig herken. Vinken en merels dat is niet zo moeilijk maar ik hoor er ergens eentje met een bijzonder geluid dat ik maar niet kan duiden. 

Dan herinner ik me dat het lijkt of je met de nestcam het spottersveldje kan zien liggen. Ik had al ontdekt dat een donkere struik zo'n beetje het dichtst in de buurt groeide. Ik maak er een foto van: dat scheelt toch nog wel wat meters met het spottersveldje. (knip)

Na een poosje ook op de toren geen bijzonderheden te kunnen waarnemen besluit ik tot een wandeling naar de achterkant van de toren. Ik geniet van alle geluiden om me heen en bedenk dat alleen een geluidsopname al de moeite waard zou zijn. Ik loop toch maar door tot ik aan de Loop sta. Terwijl ik met mijn kijker de oevers na speur in de eeuwige hoop het ijsvogeltje weer eens te mogen spotten zie ik in de verte een man in korte broek en een shirt die staat te bellen. Zal ik even wachten of zal ik eerst even het bruggetje over gaan? Ik kijk op en de man is verdwenen, ik loop drie meter verder en daar zie ik hem weer. Nah, dan toch maar even naar de andere kant. Daar is niet heel veel te zien, maar wat me wel opvalt is dat de eendenpoel een stukje verderop een hoge waterstand heeft. De droogte waar over gesproken wordt is hier toch niet aan af te zien. Een wilde eend dobbert in de poel. Alert, maar laat zich toch niet door mij storen. Ik besluit weer om te keren om nog een nieuwe poging te ondernemen om langs de Loop verder te wandelen. Op de toren is nog steeds geen verandering te zien. Leeg! (Met uitzondering van de nestkast).

Ik kuier verder en probeer alle geluiden in me op te nemen. Ha, daar gaat het Winterkoninkje weer. Een merel protesteert dat ik te dichtbij kom, ik had hem niet eens in de smiezen.

Dan slinger ik me door het poortje naar het veld achter de toren. Een stuk verderop zie ik de blote benen en het shirt van de man even daarvoor. Maar.... euhhh zijn dat niet wat veel blote benen voor één persoon? 

De toren trekt nu eerst mijn aandacht: valk in de hoge antenne. Ik denk dat deze daar niet heel lang meer zal zitten omdat de valk een paar keer iets naar voren helt alsof de antenne elk moment met een sprong in de lucht verlaten kan worden.

Een paar dames naderen me in een sneller tempo dan ik zelf ga. Het dringt weer tot me door dat het speedmarsen er na de ellende van vorig jaar nog steeds niet in zit. (Maar ik loop weer!!!)

De benen daar verderop staan en zijn ondertussen in een broek gehuld en er gaan twee jassen aan. De vrouw heeft blond lang haar. Ze zegt iets tegen de man bij haar. Ze lachen. Ik lach ook. Wat heb ik daar zojuist per ongeluk gezien? Beleef de Lente op je eigen manier. Corona-regels? Dit waren beslist geen anderhalve meter. Glimlachend vervolg ik mijn pad. 

Ik ben op weg terug naar de toren wanneer ik opeens wat geroep hoor. Zit er een wissel aan te komen? Het tempo gaat toch vanzelf weer een tandje hoger. Wanneer ik even later de harde weg op ga kijk ik snel even omhoog, Niets te zien. Bij het houten poortje stop ik even. Ik wil weer omhoog gaan turen maar ik hoor hoe in het boompje naast me een geelgors zit. Zien? No way! 

Ook op de toren zie ik niets, dus loop ik snel verder. Op het spottersveldje probeer ik het nog eens. Dan hoor ik aan de andere kant van de Snelle Loop ergens voorbij het bos een vreemd geluid. Ik twijfel hard van wat ik nu eigenlijk hoor: het lijkt wel een gillend speenvarken.Maar ik weet dat hongerige jonge buizerds ook wel eens zoiets van een geluid maken om maar niet te spreken over de diverse stemmen die een gaai op kan zetten. 

Ooit heb ik twee slechtvalken in een zwaar grondgevecht gehoord, ik probeer me te herinneren hoe dat klonk. Maar dan bedenk ik dat dit toen zo'n indruk op me gemaakt heeft dat er geen enkele twijfel zal zijn wanneer ik dit nog eens zou horen. Toch???

Ik heb vanmiddag een afspraak met een klant en zal hooguit later nog even eenkort bezoekje kunnen afleggen aan de Morteltoren en omgeving. Wanneer ik mijn auto in de berm zet schiet ik meteen in de lach. Er staan twee piketpaaltjes in het veld. Mijn eerste aprilgrap (zie mijn vorige verslagje in maart), maakte de lezers wijs dat er zes woningen gebouwd zouden gaan worden op onder anderen het spottersveldje. Er zouden paaltjes in het veld hebben gestaan en een graafmachine in de berm. Wie me kent weet dat er rond 1 april een grap staat te wachten, maar toch trappen ook hele goede bekenden van me er nog steeds in. 

Nu staan er echt twee piketpaaltjes in het veld. Heeft iemand mijn grap proberen te versterken?

Dan hoor ik een bekend geluid. Het is de kievit, nee zelfs allebei de kieviten die opeens opvliegen en driftig achter een paar kraaien aan gaan. Hun aanval is zo fel en vastberaden dat de kraaien allemaal het hazenpad kiezen wanneer de kieviten over hen heen razen. Het schuifje staat meteen op filmen en ik probeer de grillige bewegingen met mijn camera te volgen. Het lijkt me te lukken, ik weet het niet zeker.

Het zijn vandaag de watervogels die mijn aandacht trekken want een paar eenden is ook al heftig met elkaar in discussie en in het water meen ik een waterhennetje te herkennen.

Op de toren? Daar zie ik hoe een valk rustig op het rooster zit. Mijn mobieltje vertelt me dat de ander in het nest op de eitjes zit. Een vredige aanblik. Prima zo!

Het weer staat het niet toe om echt mooie plaatjes te maken en dus ga ik na een half uurtje genieten huiswaarts. 

Niet lang geleden heb ik nog mijn onvrede geuit met het feit dat er kratten in de Snelle Loop lagen. Ik prees me gelukkig dat twee agentes bij de toren stonden te klazineren aan wie ik mijn melding kwijt kon en de "groene BOA" zou het opnemen. 

Wanneer er op de toren niet heel veel bijzonders valt waar te nemen dan een valk in de nestkast of op het rooster die precies op het moment dat ik mijn camera klaar heb om hem op de foto te zetten van het rooster duikelt en wegvliegt. Besluit ik al snel om maar eens aan de wandel te gaan en te zien of de kratjes inmiddels weg zijn.

Ik ben nog in het bosje van de toren zelf wanneer ik wat herrie hoor om de toren. Aangezien dat bij een thuiskomst in deze fase van het seizoen niets vreemds is, kijk ik even door de boomtoppen omhoog. Maar omdat ik niets kan waarnemen vind ik het wel best zo.

De kratjes liggen nog op dezelfde plaatsen in het water. Ik heb me nog zo voorgenomen om alleen te genieten van de natuur, maar dat lukt direct al niet meer. Ik wind me wat op maar weet eigenlijk niet op wie of waarom. Hebben de agentes de groene BOA wel ingelicht? Heeft de groene BOA er al werk van gemaakt. Had de groene BOA net geen laarzen aan om de kratjes op te pikken? Of liggen de kratjes er zelfs bewust? Ik zou niet weten waarom, maar je weet ooit nooit.

Een beetje dromerig loop ik verder. Zoek ik even langs de oevers van de Loop of er misschien iets interessants te zien is en stap vervolgens over het bruggetje naar de overkant. Rustig ga ik door het klappoortje en zoek ik een plek om de toren nog eens te scannen. Er zat in elk geval even een valk in de hoge antenne, maar die blijkt nu weg. Ik zoek mijn pad door het sompige natte veld om zo dicht mogelijk bij de oversteek bij de zandhoop te komen. Daar zie ik de valk op het rooster fraai zitten te zitten. Een paartje eenden is het maar zo zo eens met mijn verschijnen, maar juist wanneer ik weer terug wil lopen vliegen ze protesterend op. Van Gerrit leerde ik de wijze les om bij het lopen naar beneden te kijken en bij stilstaan omhoog. Het scheelt me natte voeten want het begaanbare pad luistert nauw naar welke stap je als volgende zet. 

Ik slaag met vlag en wimpel en kan dus met droge schoenen naar het pad naar het poortje terug. Terug over het bruggetje. Eerst even kijken of we nog wat kunnen ontdekken. In de verte zit een tweede koppel wilde eenden. Verder niets. 

Ik ga weer terug naar het spottersveldje en zie nu hoe vermoedelijk V een prooitje verborbert op de koektrommel. Na een poosje vertrekt ze daar. Vanaf de nestkast wordt naar haar geroepen maar ze vliegt door naar de hoge antenne. Even zijn beide valken in de lucht. Ik kan niet zien of dit een vorm van een wissel is.

Op de chat wordt gevraagd of er een derde valk is. Die heb ik zeker niet gezien, maar ik bedenk dat ik tijdens mijn wandeling één keer wat geschreeuw heb gehoord. Wat dat ook is geweest. Het was maar heel kort en hooguit een minuut of tien later zat er één valk op het rooster en de ander op de koektrommel van een prooitje te genieten. Hoe spannend kan het dan zijn geweest?

Gisteren werd ik gebeld door het hostingbedrijf. Omdat ik meerdere accounts bij ze heb lopen mocht ik mijn Kuiko.nl account gratis opwaarderen tot "Professional Plus". Is veel sneller, is veel meer opslag etcetera etcetera. Doen natuurlijk. 

Dus beste lezer, geniet van mijn Professional Plus website ;)

Vanmorgen is het redelijk droog wanneer ik met Wisky op stap ga en het ziet er naar uit dat het ook zo even zal blijven. Batterijtje is opgeladen, HD kaartje zit in het toestel, dus... de Mortelgang kan worden gemaakt.

Bij mijn aankomst zie ik weer de volle cirkel halverwege de hoge antenne. Is ze dat? Dat is ze! Het is een nieuw plekje waar V zich tegenwoordig regelmatig begeeft. Je moet erg opletten want het valt niet een twee drie op dat er een valk in die kabellus zit.

Verder kan ik niet heel veel ontdekken, dus ga ik maar aan de wandel. Vlakbij de toren zie ik een paar afzettingshekjes. Aha, daar ligt een flinke 8 vormige bos dikke glasvezelkabel. Ik weet niet of er ook een lijntje de toren in zal gaan, maar de buurt gaat binnenkort op glasvezel, zover is wel duidelijk.

Bij de Loop tuur ik even langs de oevers. Iets te zien? Nee, aan het einde zit wel een reiger en nog verder vliegt er ook eentje rond. Ik stap verder, op pad naar de reiger. Die volgt de andere reiger, zodat ik redelijk dichtbij kan komen voordat ie me in de gaten krijgt. Een wandelaar komt me tegemoet bij het slingerpoortje. Goededag en dan passeren we elkaar. Ik loop verder zodat ik de achterkant van de toren kan bekijken. Niks!

De wandelaar zit even een paar seconden op het bankje en stapt weer verder wanneer ik hem opnieuw nader. Weer probeer ik te zien of er vis in de Loop te ontdekken valt. Niets te zien.

Voor me klapt het poortje dicht, de automatische mompel dat dit ook wat zachter kan, pers ik tussen mijn lippen door. Ik kan me wel opwinden, maar wat verandert er door? Niks. Even later ga ik ook over de Loop en door het poortje. Met een nauwelijks hoorbaar tikje sluit ik het poortje achter mijn kont en loop ik naar de kleine paddenpoel. Geen geplons. Verder gaat het langs de Loop, eenden kwaken verontwaardigd op. Met veel kabaal vliegt het aan alle kanten op. Ook duiven doen mee, in binnen een paar tellen lijkt alles in paniek. De buizerd doet ook mee.

Ik loop verder tot aan het achtuurboompje op het hoekje "Snelle Loop, veld en weiland:" daar kijk ik naar de toren. Valk op het rooster. Foto, verder. Omdat de buizerd vrij dichtbij roept loop ik langs de rand van het weiland het bos in. Ik zie de schim, knip. Verder. Ik ontdek de nestplaats, markeer die in mijn geheugen en loop verder. Wanneer ik de omgevallen bomen van ruim een jaar geleden zie bekruipt me opnieuw het trieste gevoel. Dan kom ik bij het berkje vlakbij de grote poel. Het is afgebroken en ligt vol half vergane gaten op de grond. Ook het stuk dat nog wel overeind staat zit vol van gaten: wat heeft er uit dit boompje veel jong leven uitgevlogen: bonte spechten, spreeuwen tientallen gaten verraden de nestjes die er in zijn uitgehakt door de spechten en later zijn overgenomen door de spreeuwen.

Op de rand van het dak zit bij de grote antenne een vrij grote valk. Ik denk dat het V is en sla er veel niet veel extra acht op. Bij de grote omgevallen eik schiet ik een plaatje alsof ik de grote storm herbeleef. De wind is inderdaad krachtig, maar niet stormachtig. Dan hoor ik geluid uit de richting van de voor mij onzichtbare nestkast. Een valk vliegt er rondjes, veel rondjes en vanuit de nestkast lijkt dit alles behalve gewaardeerd te worden. De valk bij de antenne is weg. Ik zie nog steeds maar één valk dus kan ik niet met zekerheid zeggen dat dit een indringer is. Maar dat duurt niet lang. Opeens is daar die andere valk. De rondjesdraaier schrikt zich kennelijk rot en maakt zich weg, opnieuw richting Helmond zoals eerder deze week ook al was. De valk die ineens opdoemde gaat er achteraan. Overtuigend: wegwezen jij, maar zolang ik ze kan volgen gaat het er niet hard aan toe. Ik besluit verder te gaan met waar ik mee bezig was: de omgevallen eik op de foto zetten. Dan loop ik terug naar de toren. Mijn mobiel trilt een keer ten teken dat ik mijn minimumgrens aan dagelijkse stappen al behaald heb. Over de Loop, langs de toren, langs de kabels, naar het spottersveldje. Daar rolt een auto voor de mijne de berm in. Ik heb zo'n vermoeden dat ik weet wie dat zijn. Twee personen stappen uit, ik had er drie verwacht. Het zijn wel degelijk Coriena en Birdie, Margootje is er niet bij. We praten wat bij en zien dan dat er auto's bij de toren stoppen. "Aha, het geluid zal worden gerepareerd", denk ik te weten. Maar het blijkt vrijwilligersdag van BDL te zijn. "Hmm", klinkt dit ietwat bedenkelijk? 

Dat klopt dan ook. De valken reageren niet of nauwelijks wanneer de bezoekers binnen zijn, dat maakt mijn aanvankelijke bedenkingen dan gedeeltelijk wel weer goed. Zeker wanneer even nadat ook Gerrit arriveert er plotseling een actie vanaf de toren te zien is. De valk duikt naar beneden en gaat een prooi achterna die over de Loop in de richting van het bos daarachter (links van ons) vliegt. Rangggg, raak, hebbes. Het moet M haast zijn die deze succesvolle aanval op een klein vogeltje (spreeuwtje?) uitvoert. 

Het is al tijden geleden dat we dit zo goed en aan deze kant van de toren hebben kunnen zien gebeuren. Bijna altijd was het de laatste jaren dat dit precies achter boomtoppen rechts van ons gebeurde. 

Maar nu is het helemaal voor onze ogen gebeurd en dat is werkelijk prachtig om te zien. M blijkt een zeer goede jager, al gaat zijn voorkeur wel (nog) uit naar kleine prooien.

We genieten en hebben allemaal een opgevoerd adrenalinegehalte gekregen. 

"Dat hebben ze daar in de toren gemist", de reactie komt spontaan op, maar wordt door het hele kwartet ervaren (zo denk ik te zien).

Aangezien ik vandaag hoog bezoek mag verwachten van zowel een kleindochter waar Opa Ton even op mag passen, als onze kleinzoon waar we later vandaag met zijn tweetjes op mogen gaan passen, besluit ik naar huis te gaan zodat ik mijn verhaaltje in elk geval nog even op kan gaan tekenen.

Vandaag neem ik een rustdag. Gisteren had ik een enorme meevaller bij het verwijderen van de vloerbedekking in mijn ouders huis. Eerder had ik een klein stukje geprobeerd en dat bleek een stukje te zijn dat maar niet los leek te willen komen. Voorzien was de huur van allerlei apparatuur die de klus toch zou moeten klaren, maar die middelen bleken niet nodig. Gelukkig maar, maar ik voel me gesloopt. Het warme weer in combinatie met ongewoon fysiek werk zijn me niet in de kouwe kleren gaan zitten. Deze meevaller geeft me de lucht en vertrouwen om vandaag een snipperdag in te gelasten.

En waar ga ik dan naartoe? En is dit eigenlijk wel een vraag? Nee, wie me een beetje kent weet wel waar ik heen ga bij zo'n buitenkansje.

Het spottersveldje is bezet met twee fietsers. Ik stap uit mijn auto en bedenk dat ik nog een voervoorraadje in de auto heb. Het gemengde voer met onder andere zonnepitten lijkt de vogels goed te bevallen want de voerbakjes zijn telkens leeg. 

"Voor welke vogel is dat?", opent de man die aan het bengske zit. Ik antwoord hem dat het voor divers klein grut bedoeld is, zoals ondermeer voor de boomklever, vinken, meesjes etcetera.

We buurten even over vogels en gebied en dan verlaat het echtpaar het veldje weer, mij nog een fijne dag wensend wat ik uiteraard ook retour wens.

Op de toren kan ik geen valk ontdekken. Het is na tienen.

Ik twijfel even wat ik zal gaan doen. Neem ik mijn hele boeltje mee om aan de overkant te gaan zitten of ga ik met een flesje fris op pad om de valken elders op de toren te gaan zoeken. Ik opperde eerder deze week al het idee dat de valken wel eens vaker in het bos zouden kunnen zitten met dit hete weer. En terwijl ik me zonder bepakking op pad begeef bedenk ik dat het dit jaar niet gaat zoals ik gehoopt had. Altijd hoop je op hetzelfde als het voorgaande succesjaar en liefst nog een beetje beter. Nu met vier jonkies leken de kansen alleen maar groter maar de spotters krijgen juist veel minder moois te zien dan andere jaren. De uitschieter die vorig jaar toch was wordt op geen enkele wijze benaderd. 

Voor ik er erg in heb stap ik langs de Snelle Loop naar de achterkant. Libellen en waterjuffers trekken de aandacht, net als enkele vlinders die over het water en het pad dwarrelen. Ik geniet er maar half van, want ik ben bang dat het "nie veul gî worre". 

Aan de achterkant hoor ik hoe twee buizerds op afstand met elkaar "in gesprek"zijn. Ik zie hen niet, maar de ene zit niet erg ver van me vandaan. Ik stap door het kringelpoortje en stap naar het door Piet gemaakte zitbankje ergens midden op het veld. Hij heeft me laatst verteld over het hout dat ik ooit al eens vond in dit veld niet ver van de bosrand. Het leek er erg op dat dit restanten waren van een door kinderen gebouwde boomhut. Piet vond het ook en maakte er zoals gezegd een minibankje van.

Je kunt inderdaad vanaf dit plekje fraai over de stekjes op de toren kijken waar we de valken regelmatig zien. Op de lamp aan de noordelijke kant zit een volwassen valk en ook in de hoge antenne zit ondertussen een jonkie. Twee van zes, het is nog steeds erg karig.

De buizerd in het bos roept weer. Ik kan me niet bedwingen en ga op onderzoek uit. Mijn gehoor werkt behoorlijk goed dus durf ik de richting te gaan verkennen die mijn gehoor me aangeeft. Dat is niet voor niets. Ik krijg echter hulp uit onverwachte hoek. Er loopt of fietst namelijk iemand door het bos, die de buizerd doet opschrikken en dat is precies op de plek die mijn gehoor al aanwees. de buizerd vliegt twee bomen verder en daar zie ik waar hij landt. Met de zoeker in mijn camera ga ik op zoek naar de juiste boom en zoom ik langzaam in. Ik zie zijn lijf maar zijn kop zit buiten beeld. Da's niks. Vorozichtig schuif ik een metertje naar rechts en vanaf die plek zie ik de buizerd prachtig zitten. Op het moment dat het schuifje naar filmen gaat, verdwijnt de buizerd. Een beetje teleurgesteld maar blij om de foto's die ik kon maken, loop ik verder naar het onlangs door mij gevonden nieuwe poortje. Wanneer ik daar doorheen ben en al enkele tientallen meters verder ben, hoor en zie ik een grote vogel tussen de bomen door wegvliegen. Ik weet dat het de tweede buizerd moet zijn en bij het hekje gekomen zie ik hoe hij ergens in een boom nabij een volgend poortje gaat zitten. Fietsers verjagen hem daar ongemerkt en ongewild weer. 

Verder gaat het en tussen het geboomte door kijk ik naar de toren. Ik zie de valk op de lamp er nog steeds zitten en ook de valk in de antenne is er nog steeds. Op de plek waar eerder een voorbijganger de buizerd moet hebben opgeschrikt ontdek ik een verse plukplaats. Zou de buizerd aan dit nog verse restant hebben zitten te azen? Zou dit een duif van een juvie kunnen zijn geweest? Ik weet het niet en loop dus maar verder. Even later sta ik weer bij de Loop en loop ik erug naar het bruggetje. Zal ik mijn stoeltje en rugzak ophalen bij de auto? Dan zie ik een man bij de bosrand staan. Geen twijfel mogelijk, het is Piet uit Lieshout. Ik stap op het bruggetje en voel hoe mijn telefoon trilt. "Of ik de groene bak wil buiten zetten en de luifel wil inklappen". Anders dan mijn verhalen bestaat het antwoord dat ik verzend uit een uiterst korte bewoording: "ok".

Ik loop naar Piet en wissel de laatste informatie met hem uit.

Omdat achter ons het Winterkoninkje maar bezig blijft met haar alarmroep besluiten we eerst te zoeken naar de plek waar het kleine druktemakertje zit (Piet ziet het vogeltje als eerste zitten) en daarna gaan we op onderzoek naar de oorzaak van de constante staat van hoogste alarm bij dit vogeltje. Piet oppert de kans dat het eekhoorntje dat ik er pas al zag de oorzaak kan zijn, maar helemaal overtuigd zijn we niet. Dan vinden we de eerste plukplaats in het bos en een paar meters verder vinden we de tweede plukplaats. We lopen verder en ontdekken een derde plukplaats en dan opeens:.... met een hoop kabaal vliegt een juveniel weg. We weten niet zeker of deze uit het bos komt, maar het lijkt er erg op. De juvie vliegt luid protesterend naar de toren waar hij / zij op de onderste ring landt. De vleugels uit elkaar houden alsof de valk het zweet van zijn oksels wil laten opdrogen. Een stukje verder op ontdekken we weer een plukplaats en weer is dit een verse. Terwijl Piet in de buurt van zijn scope blijft, loop ik nog een stukje verder en ontdek ik nog een plukplaats. Weer een IN het bos. Ik begin nu steeds meer overtuigd te raken dat de jonkies regelmatig in het bos zitten. Ik fluit een keer, maar Piet kijkt niet op. Ik loop verder om even later bij de poel uit te komen. Ik ga nog even terug naar Piet en besluit dan te vertrekken.

Wanneer ik even later net voorbij de toren ben zie ik hoe de juveniele valk van daarvoor opeens opvliegt. Een tweede komt er aan en die lijkt een prooi(restant) bij zich te hebben. Bomen versperren mijn uitzicht en ik zie hoe Piet wijst. De valken lijken al boven me voorbij te zijn gevlogen. Ik loop nog heel even naar het spottersveldje in de hoop daar nog iets te kunnen zien. De zon komt door en dan lijkt het spottersveldje kenmerken van een oven aan te willen nemen. Puffend stap ik in mijn auto.