header11.jpg
header02.jpg
header04.jpg
header05.jpg
header06.jpg
header07.jpg
header08.jpg
header10.jpg
header12.jpg
previous arrow
next arrow
Shadow
  • Dappere M is heldhaftig

    Half elf aankomst bij toren. Behalve op de binnencam geen valk te zien. V zit bij het eitje. Een groepje vogels nadert de toren. Ik besluit eerst de camera te richten en daarna te kijken of ik ze herken. Een paar tellen later weet ik bijna zeker dat het aalscholvers zijn.

    Aan de andere kant van de Loop zie ik een blauwe reiger en er zijn wat duiven in de bomen. De buizerd laat zich weer ongezien horen.

    Omdat ik niet weet waar M is, ga ik meteen aan de wandel. Het waait hard, het is erg nat, maar het regent niet. Soms wordt je beloond voor snelle beslissingen, soms had je die achteraf beter niet kunnen maken.

    Ik loop in het bos wanneer ik opeens paniekgekrijs van een valk hoor, de andere valk (het zijn er twee) gaat er duidelijk achteraan. Ik sta hier helemaal verkeerd met de kruinen van de bomen boven me precies waar de actie is. Ik probeer zo snel mogelijk op het parallelle paadje langs de prikkeldraad te komen. Ik zie nog net hoe de valken elkaar achtervolgen maar raak ze dan meteen kwijt.

    "Zo, die moest weg", peins ik, en meteen besef ik dat ik helemaal niet weet wie er zo paniekerig vlucht. Het kan ook M zijn die moet vluchten. Ik heb er het vertrouwen in dat M zijn dapperheid in deze tijd ongekende grenzen kent.

    Omdat ik de valken niet meer zie maar ook niet meer hoor, ga ik verder op weg naar de achterkant van de toren. Misschien zie ik daar nog iets. Het paadje langs de Loop is nat en glibberig, het lijkt wel een slootje.

    Aan de achterkant speurt mijn kijker onmiddellijk de omgeving af, zowel in de lucht als op de grond en daarna de toren. Nergens een valk te bekennen. Niet gedraald, direct terug naar het spottersveldje.

    Twee wat oudere wandelaars wijs ik op de gladheid van het paadje, we raken kort in gesprek, maar eigenlijk wil ik door, zo snel mogelijk.

    Even later sta ik op de HB-weg en zet ik grote stappen om rap op het spottersveldje te staan.

    Ik heb geen handschoenen aan, de wind maakt het koud. Ik bedenk dat ik in mijn kofferbak een handschoentje heb liggen om onderweg een kleine reparatie te kunnen doen zonder smerige handen te krijgen. De andere ben ik kwijt maar 1 handschoen is 100 procent meer dan geen.

    Ik heb een thermoskan koffie bij me en pak die ook maar meteen uit de auto. Een das in de kofferbak maakt het verblijf nog ietsje aangenamer.

    Dan opeens is ie daar: op de koektrommel landt een valk, ik neem aan dat het M is. Gerrit komt.

    En dan vliegt daar nog een valk. Refreshbeelden laten zien dat V nog binnen is. Wie is de valk in de lucht die lijkt te willen gaan landen op het rooster en dan weer op de wiphoek. V roept. En dan is de valk op de koektrommel ook in de lucht. Wie volgt nu wie? We weten het niet, maar de valk die kwam vliegen lijkt groter dan de valk die er vanaf de lamp heen vliegt.

    Ik kan een van de twee volgen, ik wijs Gerrit waar ie vliegt (in de donkere wolk) even later lachen we er om: welke van de tientallen donkere wolken?

    Even later zien we weer een valk opdoemen, deze gaat nogal doelbewust naar het rooster, we weten niet zeker of beide valken binnen zijn of niet. (Mijn fototoestel ziet meer dan wij samen, zo blijkt)

    (Zie de cirkel waarin V die de nestkast verlaat te zien is)

    Er zal een wissel hebben plaatsgevonden want we zien nu een grotere valk die naar de koektrommel vliegt. Wisseling of niet? De chat geeft antwoord, wissel!

    Gerrit heeft als eerste genoeg van de koude wind. Ik blijf nog heel even. Nog één slokje koffie...

    Dan verschijnt de melding op mijn telefoon: u bent door uw databundel heen! Verdorie ik heb al die tijd BDL online gehad, dat snoept aardig van mijn MB's.

    Nu ik weet dat beide valken weer thuis zijn, kan ik met een gerust hart naar huis. Jammer dat ik voor de rest van de maand heel zuinig zal moeten zijn met de live-verslagen.

     

     

     

  • Fris maar fraai

    Okee om vijf uur wakker worden in het weekend is voor mij ook best wel extreem. Maar het biedt wel veel mogelijkheden. Zo zie ik de webcambeelden met slechts een kleine dertig collega-vroegen, waaronder (natuurlijk) Bolid. In al mijn naïviteit merk ik op dat het boven Bakel eerder licht is dan boven Gemert. Ja dank me de koekoek, waar komt de zon op? 

    Het is nog donker wanneer ik met Wisky op pad ga en het is licht wanneer we thuiskomen. Een mooi, maar fris rondje, gelopen. Ik ben gewaarschuwd.

    Mijn auto weet uit zichtzelf de weg naar De Mortel, en ik vraag of ik met hem mee mag. Na de ramen droog gemaakt te hebben mag ik mee.

    Niemand op het veldje maar de valk op de betonrand onder de wiphoekcam valt me direct op. Ik probeer de gebeurtenissen direct met mijn mobiel op de chat van BDL in te typen, maar de kou en de spellingscontrole (die alles beter denkt te weten), zorgen er voor dat het een gehannes wordt.

    De wip mis ik er door, maar ik zie M nog net zijn daad voltooien. Te laat voor een foto. Ik baal ervan, maar gelukkig zal ik genoeg gelegenheid krijgen om volgende paringen nog wel te kieken.

    Wanneer ik even op pad ga om de valk in de antenne iets dichterbij te kieken zie ik achter me een auto naderen, er wordt een keer geknipperd, het moet een bekende spotter zijn en ik heb al een vermoeden. Wanneer ik even later de Lupo herken weet ik het zeker: het is Gerrit E.

    Het is altijd handiger om met twee man te zijn, want zo zie je meer en kan ik welllicht nog live verslag uitbrengen bij een belangrijke gebeurtenis. Daar hoef ik niet lang op te wachten, want terwijl we vastgesteld hebben waar beide valken zich begeven, zie ik daar een derde valk naderen. Zekers te weten een slechtvalk, een indringer dus. Opeens is daar de actie op de toren. Ik denk te weten dat het M is die de vreemdeling gaat opzoeken. Het gaat steeds sneller en de vreemde gaat al richting Bakel. Nog sneller gaat het. De pootjes haken een seconde in elkaar en de indringer maakt zich met grote spoed uit de voeten. M gaat er nog even achteraan om gedag te zwaaien en is dan opeens weer terug bij de toren. Snel gedaan, goed gewerkt.

    Dat schijnt ook V te vinden want binnen niet al te lange tijd volgen er twee paringen. Eentje opnieuw bij de wipcam en de andere in de hoge antenne.

    Gerrit E heeft met de meiden uit Millus afgesproken en op het moment dat ik mijn tenen al niet meer voel, gaan zij aan het buitenontbijt beginnen.

    Gerrit wijst me nog op de pad voor ons op de grond. "Hee, die gaat de omgekeerde richting in", merk ik op. De pad gaat namelijk richting het bos en niet richting de Snelle Loop en/of naar de paddenpoel. Natuurlijk is het voer voor hilariteit en flauwe grappen. Op de toren gebeurt niet zo heel veel meer en omdat ik nog een ledikantje te repareren heb voor onze kleinzoon, besluit ik huiswaarts te gaan. Van oud-timmerman Gerrit krijg ik nog een tip mee die even later zeer bruikbaar zal blijken te zijn.

    Wanneer ik mijn auto op de weg keer, schiet er kramp in een van de tenen van mijn rechtervoet. Dat is niet handig met gasgeven. Ik probeer de kramp er uit te krijgen en zet de cruisecontrol aan zodat ik mijn voet weer even recht neer kan zetten. De kramp gaat er uit en ik kan weer normaal rijden. Onderweg herken ik het karretje van Piet uit Lieshout, hij ziet me niet, ik zie hem wel, voor het eerst dit jaar.

     

     

  • Gecompliceerde boombreuk, de krul en de overnachting

    Het zuiden is in de ban van Carnaval en het moet gezegd dat ik, wat minder dan in onze jonge jaren, nog altijd graag van de partij ben. Toch ben ik niet zo van het uitslapen, dus vanmorgen was ik er vroeg genoeg bij om ten eerste te zien hoe V voor de eerste keer in de nestkast overnacht heeft, en hoe (wat aan de late kant) een speciale wipwap op de wiphoek gemaakt werd, waarbij de wiphoekcam keurig registreerde hoe M in een fraaie achteruitgang na zijn daad weer wegvloog.

    Ik voel me topfit en het is meer dan twaalf uur geleden dat ik gedronken heb, ik heb goed gegeten en geslapen dus ben ik ook fit genoeg voor wat uitwaaien in De Mortel. Wisky heeft zijn ochtendwandeling al lekker gemaakt en ligt languit op de bank. We voelden onderweg nog wel wat druppeltjes maar het was de harde wind die overheerste.

    Na de auto bepakt te hebben en de das die er nog in ligt netjes op de voorbank te hebben gelaten vertrekken we naar de Mortel. Mijn auto blijft geduldig wachten terwijl ik het veldje betreedt.

    Ik zie een valk in de lucht. Waar deze valk blijft weet ik niet zeker, maar even later ontdek ik een valk op het rooster en een valk in de hoge antenne op een vreemde plaats op een krul in een kabel. Hoewel goed in beeld, toch ook makkelijk te missen dat er daar een valk zit.

    Opeens verlaat de nestvalk het rooster en zie ik opeens twee valken in de lucht, meteen gaat mijn blik naar de antenne: drie stuks. Ik zie nog één valk vliegen en die volg ik: naar het rooster. De ander ben ik kwijt. Dat moet juist de vreemdeling zijn geweest. Het ging zo snel dat de derde ongetwijfeld meteen gevlucht is.

    Ik loop nu richting de toren. De kou valt me wat tegen, de wind waait tussen de kraag en de rits door en maakt mijn keel koud. Ik wil proberen te ontdekken wie de valk op de krul in de antenne is. Ik vermoed dat het V is.

    Het weer is te grauw en maakt de valk te zwart. Dan valt me het boompje op: De stam is gespleten en een van de twee uitlopers is volledig gebroken. Het staat overeind maar kan zo maar naar beneden schuiven. Je moet daar dan bepaald niet onder zitten te poepen!  Ik loop naar het bruggetje en probeer nogmaals om een berichtje naar de chat te sturen. Geen internet. Staat het uit? Is er een storing? Ik heb geen zin om dat hier uit te zoeken en ga nu eerst het bruggetje over. Een paar eenden zijn het daar niet mee eens. In het bos hoor ik een buizerd die het aan de stok heeft met kraaien. Ik loop naar het achtuurboompje en zie hoe vermoedelijk M op het rooster zit. Dat valk in de krul is weg.

    Ik loop door naar de achterkant van de toren. Zie eerst hoe de kudde Angussen met een paar kalfjes uitgebreid is. Ik tel alles bij elkaar ongeveer 16 Angussen waarvan zo'n viertal kalveren waaronder twee nog ongenummerde kleintjes. Opvallend is er slechts één rode Angus de andere zijn met recht Black Angussen te noemen. Even denk en hoop ik een ijsvogeltje te zien zitten maar een wiebelend verdord plukje bladeren neemt me in de maling. 

    Ik draai me om naar de toren en speur. Mijn ogen glijden van ring naar ring omhoog. Op de betonnen dakrand zit ze, het moet haast V zijn. Precies voor een paaltje van de omheining bij de kleine antenne aan de linkerkant (waar de grote antenne rechts is)

    Na een paar foto's gemaakt te hebben ga ik terug langs de Loop. Een vliegtuig overstemt het gehak van de bonte specht, die kan ik zo echt niet vinden. Ik loop door. De buizerd heeft het druk met de kraaien. Verder gaat het. Onder de toren kijk ik omhoog. Hier kan ik nog niets zien, terug naar het spottersveldje. Gadmegaar, het is fris hoor. Ah de valk op het rooster zit er nog. Dus zal V nog wel aan de achterkant zitten? Hee, daar zit er weer een in de krul van de hoge antenne. Dan zal V zich toch verplaatst hebben. Ik loop even naar de paddenemmers. Behalve een paar blaadjes en een "krôtje" (denneappel) niks te vinden.

    Dan maar weer een blik op de toren. Daar is opeens een hoop actie: de valk op het rooster (M?) gaat zo te zien op jacht richting De Mortel. Het duurt even en dan is de valk opeens weer terug. Opnieuw vertrekt hij, ditmaal feller, vanaf het rooster, nu de andere kant op (zeg maar Helmond), en dan is daar nog een valk. Is het baltsen? Schoonvliegen? Nee, niet helemaal. En wat is dat dan? Mijn kijker vangt opeens nog een gestalte op: dat is er ook een. Drie valken? Jawel, het zijn er weer drie. Opnieuw wordt er uitgeleide gedaan zonder dat er sprake is van strijd. Wandelaars passeren me en leiden me net een seconde af. Weg zijn de drie valken. Ik kan ze niet meer vinden. Dan wint de frisse wind het van de wil om nog even te blijven....

  • Kuiko en de nieuwe wandelroute

    Ik wist het zo enorm zeker: gisteren zou direct na Nederland - Wit Rusland (4-0) om 22:30u het vierde eitje gelegd worden. Dat was geen schatting, nee dat was exact.

    Maar dan blijkt dat inderdaad in De Mortel alles anders is, althans op de toren van De Mortel, dan. Er kwam geen vierde eitje om half elf, en er kwam geen vierde eitje om half drie en ook niet om half zeven. Sterker nog: helemaal niet.

    Terwijl ik op de badkamer was, zal M met V gewisseld hebben. En om een lang verhaal iets in te korten: in de middag was ze al vanaf half negen niet meer gezien. Ook nadat ik Wisky had uitgelaten was er nog steeds geen spoor van V. En dan ben ik niet meer te houden: ik wil het weten: waar is die valk gebleven.

    Voor me loopt een wandelaarster die het veldje op gaat. Ik zet mijn auto langs de weg en loop haar achterna. Korte groet. Scan de toren. Geen valk te zien. Refresh op mijn foon, M op de eikes.

    Hoog boven de toren zweeft een buizerd. Het mag want er komt geen reactie. "Gebeurt er iets anders dan normaal?", vraagt de vrouw belangstellend.

    Ja, dat is de verkeerde vraag aan de verkeerde man gesteld (of is het de juiste vraag aan de juiste man gesteld?) In elk geval begin ik te vertellen en in de loop van het gesprek haal ik aan dat ik er wel een boek over zou kunnen schrijven. Haha, ik hoefde dat denk ik al niet meer uit te leggen.

    De dame op het bankje is bezig een wandelroute uit te zetten, de toren zal een van de onderwerpen worden die in de route besproken zal worden. Is het leuk wanneer ze mijn naam erbij vermeldt? En Kuiko lacht: zet er maar bij: Kuiko. In een paar zinnen leg ik uit wat ik hier doe en waarom ik me zo genoemd heb. Wanneer ze vervolgens verder wandelt en ik de toren nog eens goed in me opgenomen heb: nee aan deze kant geen V. Besluit ik ook maar eens te gaan wandelen, naar de achterkant natuurlijk, op zoek naar V.

    Zij gaat het bruggetje over, ik ga verder langs de Loop. Ik wijs op de kleur van het water, "ijzer-oer". Zij weet waar ik het over heb: de breukrand, de bron van alle Lopen hier in de buurt.

    Aan de achterkant kan ik ook geen valk ontdekken. Ook hier zit een buizerd. Ik hoor hem van dichtbij maar kan hem toch niet ontdekken. Ik wandel terug om het bruggetje over te gaan en langs de Loop naar het achtuurboompje te gaan. Daar kan ik de toren ook van voren goed genoeg zien. Ik zie een hoefafdruk van een van de koeien van de kudde grazers. Ik maak een foto en grap in mezelf "Angus was here". Dat dit even later nog een extra verhaal gaat opleveren weet ik dan nog niet.

    Er is een extra mini paddenpoeltje gevormd, ik hoor ze plonzen. Bij het boompje stop ik even, kijk naar de nestkast, kijk naar de koektrommel, kijk naar de stellages, kijk naar de antennes: NIKS.

    De refreshbeelden tonen dat ook M is verdwenen en op de wiphoekcam zie ik de gestalte die ik onmiddellijk herken als een duif. Achter me hoor ik de buizerds weer en ik besluit voorzichtig het bos in te gaan. De Wet van Gerrit negeer ik volkomen en dat bezuurt me onmiddellijk: ik loop en zoek de buizerd en dus zijn de ogen omhoog gericht. De Wet van Gerrit zegt: spottten is stilstaan en de ogen omhoog. Verderlopen is met de ogen naar onderen gericht. Flats ik ga bijna onderuit wanneer ik vol in een verse koeienvlaai stap. Gadver. Maar de buizerd hoor ik nog steeds en van dichtbij, waar zit ie toch? Flats. Daar ga ik opnieuw. Tsja hoe zat het ook alweer met die ezel en die steen?

    Vorozichtig stap ik verder, eerst het pad voor me scannend en dan zoekend in de bomen. "Daar gaat ie", de buizerd zag mij eerder en vliegt weg, te lastig om hem op de foto te krijgen. Maar ik krijg er wel heel veel voor terug: de groene specht gilt op, hij lacht me ronduit uit om mijn uitglijders van even daarvoor. Maar omdat ik de groene specht zoek, zie ik de grote bonte specht vliegen: en de raast voorbij een andere grote bonte en die... die krijg ik wel heel mooi in beeld om op de foto te zetten. Natuurlijk draait ie om de berkenstam heen, maar ik hebbem. 

    Verder gaat het. De stormachtige wind van eerder heeft een nieuw slachtoffer gemaakt. Een omgevallen boom verspert het pad totaal en ik moet door het slootje dat gelukkig droog is. Ik loop terug naar de toren. Loop verder naar het spottersveld, daar zit Gerrit ondertussen. Ik heb het warm en pak snel een flesje water. Ik vertel van mijn uitglijders en hoor nogmaals de Wet van Gerrit aan.

    Veel gebeurt er niet. Gerrit meent een duif te zien zitten bij de kleine antenne, maar twijfelt of het een prooirestant is. Ik vertel van de duif en dan wordt onze aandacht getrokken door een valk.... en nog een. De grootste zit voorop de achterste nadert snel. Het gaat steeds vlugger en mijn ogen raken de zon. Ik ben klaar met kijken want ik zie alleen nog blauwe bollen in beeld. Gerrit ziet waar ze achter elkaar omlaag duiken en achter de bossen verdwijnen. Nee geen felle strijd, opnieuw niet. Maar het mannetje verdedigt zijn nestkast meer dan uitstekend en hoewel een stuk kleiner laat ie zich door niets en niemand bang maken. Ik mag hem wel, die kleine man.

     

  • Professional Plus

    Gisteren werd ik gebeld door het hostingbedrijf. Omdat ik meerdere accounts bij ze heb lopen mocht ik mijn Kuiko.nl account gratis opwaarderen tot "Professional Plus". Is veel sneller, is veel meer opslag etcetera etcetera. Doen natuurlijk. 

    Dus beste lezer, geniet van mijn Professional Plus website ;)

    Vanmorgen is het redelijk droog wanneer ik met Wisky op stap ga en het ziet er naar uit dat het ook zo even zal blijven. Batterijtje is opgeladen, HD kaartje zit in het toestel, dus... de Mortelgang kan worden gemaakt.

    Bij mijn aankomst zie ik weer de volle cirkel halverwege de hoge antenne. Is ze dat? Dat is ze! Het is een nieuw plekje waar V zich tegenwoordig regelmatig begeeft. Je moet erg opletten want het valt niet een twee drie op dat er een valk in die kabellus zit.

    Verder kan ik niet heel veel ontdekken, dus ga ik maar aan de wandel. Vlakbij de toren zie ik een paar afzettingshekjes. Aha, daar ligt een flinke 8 vormige bos dikke glasvezelkabel. Ik weet niet of er ook een lijntje de toren in zal gaan, maar de buurt gaat binnenkort op glasvezel, zover is wel duidelijk.

    Bij de Loop tuur ik even langs de oevers. Iets te zien? Nee, aan het einde zit wel een reiger en nog verder vliegt er ook eentje rond. Ik stap verder, op pad naar de reiger. Die volgt de andere reiger, zodat ik redelijk dichtbij kan komen voordat ie me in de gaten krijgt. Een wandelaar komt me tegemoet bij het slingerpoortje. Goededag en dan passeren we elkaar. Ik loop verder zodat ik de achterkant van de toren kan bekijken. Niks!

    De wandelaar zit even een paar seconden op het bankje en stapt weer verder wanneer ik hem opnieuw nader. Weer probeer ik te zien of er vis in de Loop te ontdekken valt. Niets te zien.

    Voor me klapt het poortje dicht, de automatische mompel dat dit ook wat zachter kan, pers ik tussen mijn lippen door. Ik kan me wel opwinden, maar wat verandert er door? Niks. Even later ga ik ook over de Loop en door het poortje. Met een nauwelijks hoorbaar tikje sluit ik het poortje achter mijn kont en loop ik naar de kleine paddenpoel. Geen geplons. Verder gaat het langs de Loop, eenden kwaken verontwaardigd op. Met veel kabaal vliegt het aan alle kanten op. Ook duiven doen mee, in binnen een paar tellen lijkt alles in paniek. De buizerd doet ook mee.

    Ik loop verder tot aan het achtuurboompje op het hoekje "Snelle Loop, veld en weiland:" daar kijk ik naar de toren. Valk op het rooster. Foto, verder. Omdat de buizerd vrij dichtbij roept loop ik langs de rand van het weiland het bos in. Ik zie de schim, knip. Verder. Ik ontdek de nestplaats, markeer die in mijn geheugen en loop verder. Wanneer ik de omgevallen bomen van ruim een jaar geleden zie bekruipt me opnieuw het trieste gevoel. Dan kom ik bij het berkje vlakbij de grote poel. Het is afgebroken en ligt vol half vergane gaten op de grond. Ook het stuk dat nog wel overeind staat zit vol van gaten: wat heeft er uit dit boompje veel jong leven uitgevlogen: bonte spechten, spreeuwen tientallen gaten verraden de nestjes die er in zijn uitgehakt door de spechten en later zijn overgenomen door de spreeuwen.

    Op de rand van het dak zit bij de grote antenne een vrij grote valk. Ik denk dat het V is en sla er veel niet veel extra acht op. Bij de grote omgevallen eik schiet ik een plaatje alsof ik de grote storm herbeleef. De wind is inderdaad krachtig, maar niet stormachtig. Dan hoor ik geluid uit de richting van de voor mij onzichtbare nestkast. Een valk vliegt er rondjes, veel rondjes en vanuit de nestkast lijkt dit alles behalve gewaardeerd te worden. De valk bij de antenne is weg. Ik zie nog steeds maar één valk dus kan ik niet met zekerheid zeggen dat dit een indringer is. Maar dat duurt niet lang. Opeens is daar die andere valk. De rondjesdraaier schrikt zich kennelijk rot en maakt zich weg, opnieuw richting Helmond zoals eerder deze week ook al was. De valk die ineens opdoemde gaat er achteraan. Overtuigend: wegwezen jij, maar zolang ik ze kan volgen gaat het er niet hard aan toe. Ik besluit verder te gaan met waar ik mee bezig was: de omgevallen eik op de foto zetten. Dan loop ik terug naar de toren. Mijn mobiel trilt een keer ten teken dat ik mijn minimumgrens aan dagelijkse stappen al behaald heb. Over de Loop, langs de toren, langs de kabels, naar het spottersveldje. Daar rolt een auto voor de mijne de berm in. Ik heb zo'n vermoeden dat ik weet wie dat zijn. Twee personen stappen uit, ik had er drie verwacht. Het zijn wel degelijk Coriena en Birdie, Margootje is er niet bij. We praten wat bij en zien dan dat er auto's bij de toren stoppen. "Aha, het geluid zal worden gerepareerd", denk ik te weten. Maar het blijkt vrijwilligersdag van BDL te zijn. "Hmm", klinkt dit ietwat bedenkelijk? 

    Dat klopt dan ook. De valken reageren niet of nauwelijks wanneer de bezoekers binnen zijn, dat maakt mijn aanvankelijke bedenkingen dan gedeeltelijk wel weer goed. Zeker wanneer even nadat ook Gerrit arriveert er plotseling een actie vanaf de toren te zien is. De valk duikt naar beneden en gaat een prooi achterna die over de Loop in de richting van het bos daarachter (links van ons) vliegt. Rangggg, raak, hebbes. Het moet M haast zijn die deze succesvolle aanval op een klein vogeltje (spreeuwtje?) uitvoert. 

    Het is al tijden geleden dat we dit zo goed en aan deze kant van de toren hebben kunnen zien gebeuren. Bijna altijd was het de laatste jaren dat dit precies achter boomtoppen rechts van ons gebeurde. 

    Maar nu is het helemaal voor onze ogen gebeurd en dat is werkelijk prachtig om te zien. M blijkt een zeer goede jager, al gaat zijn voorkeur wel (nog) uit naar kleine prooien.

    We genieten en hebben allemaal een opgevoerd adrenalinegehalte gekregen. 

    "Dat hebben ze daar in de toren gemist", de reactie komt spontaan op, maar wordt door het hele kwartet ervaren (zo denk ik te zien).

    Aangezien ik vandaag hoog bezoek mag verwachten van zowel een kleindochter waar Opa Ton even op mag passen, als onze kleinzoon waar we later vandaag met zijn tweetjes op mogen gaan passen, besluit ik naar huis te gaan zodat ik mijn verhaaltje in elk geval nog even op kan gaan tekenen.

     

     

  • Voetbalvriend

    Gisteren kwam mijn vrouw opeens binnen met een heel slecht bericht. Ze huilde en vertelde het verhaal. "Tinie is plotseling aan een hartstilstand overleden". En hoewel het zinnetje erg abstract oogt, wist ik onmiddellijk wie zij bedoelde. 

    Tinie is mijn grootste voetbalvriend. Hij was secretaris en later voorzitter in een tijd dat de club hem hard nodig had en hij deed een beroep op mij om hem bij te staan. Ook daarna bleven we elkaar altijd langs de rand van het veld op dezelfde plek (een meter of wat naast de cornervlag) opzoeken. De droge humor van hem is om nooit meer te vergeten. En om slecht nieuws te verwerken is er voor mij maar één plek: de omgeving van de Morteltoren.

    Het is geen vraag of ik even zal gaan Mortelen, al had het veertien graden gevroren, ik moet gewoon gaan. Ik ben er blij mee dat ik de eerste minuten alleen ben. Ik zie hoe een valk zich op de kleine antenne bij de wiphoek plaatst. Wandelaars komen langs en een van hen vraagt of er al iets te zien is. Mijn "ja" blijft zonder verdere uitleg en op de weg wordt gelachen. "Ja, zittie, maar hai zî nie wah". "Déh vroegde gai um ôk nie".

    Het zijn drie, vier seconden dat ik naar de weg kijk, het is voldoende voor de valk om spoorloos te verdwijnen. De valk in de nestkast zie ik op de refreshbeelden nog zitten. Ik ga maar aan de wandel. Dat is voor nu het beste dat ik kan doen... voor mezelf.

    Ik ben in het bos wanneer ik de wandelaars door het klappoortje zie gaan. Bij de laatste verwacht ik een knal, maar zij sluit het poortje zachtjes achter haar. "Hmm, eigenlijk krijg ik al een beetje spijt van mijn korte antwoord", peins ik. Ik ga zelf langs de Loop naar de achterkant van de toren. Ik zie hoe in de rechter vertakking van de Loop een tak in het water omhoog steekt. Het is een ideale plek voor een ijsvogeltje en daarom denk ik zeker dat deze tak er om dat doel in de Loop is gestoken.

    Op de toren is ook aan de achterkant geen valk te zien. Ik had niet echt iets anders verwacht, maar het ging me ook veel meer om de wandeling dan om de feiten. Sterker nog: ik hoor allerlei vogeltjes maar doe geen enkele moeite om ze te zien.

    Wel valt het me op dat de groene specht roept en van drie zijden antwoord krijgt. Dat is een hoopgevend feit.

    Wanneer ik voor de keus sta om over het bruggetje te gaan of terug te keren naar het spottersveldje, zie ik dat er mensen op het veldje zijn. Een van hen is Gerrit. Ik loop terug. Wanneer ik op het veldje stap is er behalve Gerrit nog één persoon meer. Ik vertel Gerrit over de treurnis van gisteren. Soms is het erg fijn om gewoon je verhaal te kunnen doen (lezer: wat je nu leest is ook niets anders dan dat).

    Wanneer we alleen achterblijven zien we opeens iets vreemds. Op de hoge antenne zit een valk en een ander gaat er naast zitten. Ik grap dat het lijkt of ze gaan paren, maar er blijkt wat anders loos. De ene valk verlaat de antenne en de ander volgt na een seconde of wat. En opeens is daar nog een volgende valk. In de lucht gaat het er niet al te vriendelijk aan toe. Gerrit ziet op de resfreshbeelden dat er nog een valk in de nestkast zit. Vier valken?

    De drie in de lucht vormen een twee tegen een meerderheid en de eenling wordt overtuigend weggebracht. De nestkast is nu leeg. Dan realiseren wij ons dat de cambeelden natuurlijk behoorlijk achter lopen op de werkelijkheid. We vragen ons nu af of het er wel vier waren.

    Wat later zet ik precies op tijd op de foto dat M de nestkast verlaat. Hij maakt vaart en hoogte en ik vermoed dat ie een prooi gezien heeft. Een volgend moment zie ik boven het bos een valk met ballast opdoemen. "Prooi !!!", roep ik. Gerrit ziet wat ik bedoel. Is het M die met deze zware duif aan komt zetten? Ik denk dat M op het moment dat de valk met prooi omhoog kwam, zelf iets verder naar rechts zat. De prooi is zwaar en moet wel een duif zijn. De duif wordt mee naar de koektrommel getorst waar er wat korte plukhandelingen zijn. Dan gaat de prooi weer mee de lucht in. Ondertussen komt ook Piet op het veldje gelopen. Voor het eerst dit seizoen zijn zowel Piet als Gerrit als ikzelf  bij elkaar op het veldje. Ik denk te weten dat de prooi mee naar de nestkast gaat en neem die maar alvast in beeld. Maar telkens worden de rondjes om de toren zwaarder en uit eindelijk landt de valk ergens op het dak waar wij het niet kunnen zien.

    In de nestkast zit een valk. We hebben er weer twee,... en een mooie duif.