Vandaag een kort verhaaltje van een koud bezoekje aan de toren.
Ik ben laat, maar het spottersveldje is leeg. De cake is flink aangevreten. Daar word je nu meteen vrolijk van. Op de toren zit de valk. Ik heb geen idee of het PA of VS (mijn variant: Vrouwtje Slechtvalk) is. Bij het naderen van de toren met de auto over de onverharde weg meende ik ook de tweede valk gezien te hebben. Die zat op de kleine antenne. Niet geheel logisch, maar ik besluit naar de toren te lopen en daar niet rechtsaf, maar juist linksaf richting de Snelle Loop te wandelen. Aan de overzijde van de Loop zie je de kleine antenne namelijk ook, maar heb je ook goed zicht op de grote antenne.
Inderdaad zie ik beide valken zitten. Nauwelijks is mijn plaatje gemaakt waarop ze allebei te zien zijn, of de valk van de kleine antenne vliegt hoog boven me. Ik schaar dit gedrag onder het imponeergedrag van PA. Mogelijk zal ik dus over enkele tellen getuige zijn van DE WIP. Mijn eerste waarneming daarvan in dit nieuwe seizoen, altijd iets om naar uit te zien.
Maar wanneer ik even controleer of VS nog op haar plaats zit, raak ik PA kwijt. Hij is verdwenen in de grauwe wolkenmassa. op het spottersveldje is Piet ondertussen zijn spullen aan het opstellen. Ik besluit naar hem toe te wandelen.
Het kleine spul vliegt af en aan. Geelgorsjes, goudhaantjes, vinken, koolmeesjes, pimpelmeesjes, kuifmeesjes, boomklevers, een merel en de zwarte mees, ze laten zich gelukkig toch allemaal zien op het kunstmatig aangelegde voederpaaltje met het zielige dennentakje eraan vast.
Kenmerkend voor vandaag is, dat de valk op de grote antenne telkens ongemerkt verdwijnt en er dan ook telkens weer even plotseling zit. Er komen nog meer spotters: Gerrit112 en gelukkig ook de man die we kennen als Skreeverke. Ik vertel hem hoe we in het najaar nog een speurtocht naar hem hebben gehouden om er achter te komen of hij mogelijk ziek was. Want als we vaste spotters een tijdlang niet meer zien, dan blijkt er "sociale bezorgdheid" te zijn onder het spottersvolk.
Het gaat goed met Skreeverke, die voorzichtig zijn nog weinig gebruikte nieuwe kijker uitpakt. Het zorgt ook voor de schaterlach. Kijkers van Gerrit112 en Piet liggen op de picknicktafel. De buizerd (gelukkig leeft de buizerd die we zo vaak in het boompje zien zitten dus nog gewoon), zien we ook met het blote oog wel zitten. We draaien ons weer om en kijken naar het kleine spul dat opeens weer massaal uit het bos opduikt. Dan zie ik hoe Skreeverke bedachtzaam een van de kijker (die van Piet) in zijn handen neemt. Hij lijkt op zoek naar zijn eigen kijker en twijfelt of deze kijker wel van hem is. Ook Gerrit112 ziet dit. Dan schater ik het opeens uit: "ben de ge op zoek naar uwe kijker? Die hengt um uwen nek". Lachend grijpt Skreeverke naar zijn borst en ontdekt daar zijn vermiste kijker.
Snoepjes die moeten helpen tegen verkoudheid, maar ook gewoon lekker zijn, zitten in mijn zak. Mijn koude vingers friemelen over de verpakte snoepjes. Wanneer ik mijn hand uit de jaszak haal zie ik dat mijn vingers groen zijn. Snel ontdek ik wat de oorzaak is en loop ik naar de afvalbak om de papiertjes in de bak te droppen. Achter me hoor ik kreten als "een wip". Ik tuur omhoog en zie de activiteit inderdaad op de hoge antenne plaatsvinden. "Voordat ik mijn camera gereed heb zal de actie wel voorbij zijn", verwacht ik, maar ik onderneem evengoed toch een poging. Het lukt nog om één plaatje te maken, dan vliegt PA weer verder. "Ut is umdet ie er zo lang over deej", is het commentaar van mijn collega spotters. "Ik heb er nog net één kunnen maken", verweer ik me.
De kou kruipt vanuit mijn tenen omhoog. Ik maak er een opmerking over en ik krijg bijval. We hebben het allemaal koud gekregen. Alsof het afgesproken is verlaten we gelijktijdig het veldje om de warmte in de auto op te zoeken.
Weer neem ik de alternatieve route via De Mortel Oost. Het laatste stukje pas ik de route aan. Yep, dit is veel beter.
