Vanmorgen ben ik wat vroeger bij de toren dan de laatste tijd gebruikelijk. Ik verwacht de aanwezigheid van minstens enkele gescoopte medespotters, maar mijn aankomst blijkt in alle eenzaamheid. Een propje aan een struik trekt mijn aandacht al voordat ik uit de auto stap. Ik ben er van overtuigd dat dit de bonte vliegenvanger is. Behoedzaam stap ik uit, de camera staat al ingesteld en.... weg vogeltje. Ook op de toren is het eenzaamheid. Geen valk te bekennen. Ook nu wordt de omgeving gekenmerkt door vogelgeluiden zonder vogels te zien.
Ik besluit dan ook maar meteen met de wandeling te beginnen die me eerst naar de overkant van de Loop voert om langs de Loop naar de grens van wei en veld te kuieren. Zwaluwen scheren laag over de grond op jacht naar opvliegende insecten, waarvan het vandaag behoorlijk wemelt.
Nog een blik op de toren. Niks te zien. Dan verdwijn ik in het bos om een stuk verder weer uit te komen bij de plek waar op BDL de opmerking over gemaakt wordt of er koeien staan. Ja, dus. En OpaKees: het zijn zwartwitten tegen witzwarten. (En degradatie: hmmm, inderdaad onze lokale in het zwartwit spelende trots is uit de Topklasse gedegradeerd, nota bene ten gunste van Chabab en die andere Amsterdamse trots: AFC).
Een blik op de toren: actie? Nope, niks te zien. Ik wandel terug naar de ganzenpoel. Actie? Nope. Hoho, wacht eens: valkengeluid. Ik zie nog net hoe een valk koers zet naar de nestkast. Maar die is vanaf deze plek niet te zien. Wrong place, wrong moment.
Het duurt niet lang of er komt uit dezelfde richting een valk gevlogen die zich aan de achterkant (nu voor mij links) op de balustrade zet. Right place, right moment? Het is half elf. Ik twitter dit nieuws en vervolg mijn wandeling naar de andere kant van de Loop, loop over het bruggetje en sla dan linksaf richting de achterkant. Daar zal ik de valk nog eens goed op de foto zetten, zo is het plan. Maar wanneer ik even later aan de achterkant sta, blijkt die gevlogen te zijn.
Ik besluit nu naar het spottersveld terug te keren en dat ga ik timen. Ik wil precies weten hoe lang ik de toren niet goed in beeld heb wanneer ik langs het bos loop. Dat blijken 8 minuten te zijn, terwijl ik er behoorlijk de pas in heb. "In acht minuten kan veel gebeuren", bedenk ik.
Ik ben nauwelijks op het veldje terug of daar verschijnt de valk. Uit het niets, dus moet het haast wel vanaf een verscholen plek op de toren zijn. De valk draait achter de toren en lijkt daar qua hoogte op de lamp onder de ring te gaan zitten. Ik loop meteen weer aan. Ditmaal zal ik hem of haar goed zien, dat staat wel vast. Maar alweer heb ik het mis. Ik ben voor niks aangelopen. De valk zit er helemaal niet. Dan keer ik om en ga ik nog even het onverharde deel van de weg in om de rechtkant (noordkant) te observeren. Ook hier niks te zien. Terug weer.
Meer dan een uur valt er niets te zien. Dan is het zo'n beetje twaalf uur. Dezelfde man die mij laatst aansprak over de gekapte boompjes, doet nu precies hetzelfde. Grappig, dat ie zijn opmerking haast letterlijk herhaalt. En dan opeens zit die duvelse valk weer in de antenne!
De valk heeft kennelijk geen zitvlees, want na een minuutje of drie is ze in de lucht. Ze? Daar gok ik op. Uit de nestkast klinkt even een kreetje, maar er is absoluut niks aan het handje. De valk maakt een rustig ommetje alsof de vleugels even gestrekt moeten worden.
De helderblauwe lucht laat de valk soms ineens verdwijnen. Ik heb dit eerder ooit als een stealth-techniek omschreven. (Wist je dat de amerikanen deze verdwijntechniek van de vogels hebben afgekeken?)
De eerste keer zien we de valk een seconde later weer wel, maar meteen daarna is de valk weer verdwenen en zien we haar (?) niet meer terug komen.
IDe man start zijn bromscooter en vertrekt weer, voor mij ook het teken om te vertrekken.
