 |
 |
Vandaag heeft Dikkie voor het eerst een verkenning op het rooster gemaakt...
Direct na de sensatie van vanmorgen moest ik naar de tandarts. Ik kan me niet herinneren ooit zo snel het woord "buiten" te hebben getypt.
Ik ben amper terug of de tweede buitenwandeling wordt gemaakt. Bij de tandarts viel het niet mee om, met de mond open, toch mijn klep te houden. Waarom? Ook de tandarts, maar zeker ook zijn assistentes, volgen de gebeurtenissen op de toren. Eén assistente is letterlijk met de toren in de achtertuin opgevoed. Lambert, Harry, Pinky en de andere aanwezigen van vrijdag: denk maar aan "de kabel". Mooi he!
Omdat dit ook "Rondom de Toren" is, denk ik dat het niet offtopic is.
Snap je dat de natuurlijke angst van de tandarts, die er bij mij ook altijd wel een beetje inzit, bij dit stel zo over is. De twee kleine gaatjes waren gevuld voor ik er erg in had. Je begrijpt dat ik niet te houden ben om naar de toren te gaan. Mijn vrouw (een voormalig tandartsassistente), heeft de auto mee. Desnoods ga ik te voet. Ik moet erheen. Morgen moet ik een cursus geven. Het laatste beetje van de voorbereiding komt desnoods vannacht maar.
Ben ik skizzo aan het worden? Ik hoor een stemmetje: "Kom, kom, kom..."
wo 23 mei 2007 16:43
Tsja, wat zullen we vertellen. Ik ben terug van de toren, waar ik rond 13:30u aankwam. Natuurlijk wou ik Cloud ook wel eens ontmoeten. Er was nogal wat volk dat omhoog tuurde. Vergeef me dat ik de namen niet meer weet. De "social talk" is natuurlijk leuk en ook belangrijk, maar je komt toch voor dat ene speciale moment. Wat dat moment is? Dat kan zoveel zijn. Ik beschreef er al een paar, denk maar aan de Kamikaze Duif, of de mysterieuze derde valk, of de gecombineerde eerste luchtaanval van Pa met S2. Nu is het grote moment natuurlijk het gefladder van onze jonkies op het rooster. Eerlijk gezegd zal het me worst zijn of het Dikkie, Tweetje, Hope of Faith genoemd moet worden. Het 'moment supreme' was vanochtend: dat eerste echte verblijf op het terras. Daarna nog eens in de herhaling en vervolgens nog eens terugzien op film. Machtig is dat! Voor mij zou een herhaling vanaf de grond bezien ook een supermoment zijn. Zou ik het vanmiddag nog eens zo kunnen zien?
Om 13:40u (ongeveer) Vliegt S2 met een behoorlijke prooi tussen de pootjes rond de toren. Sommigen hadden er een verklaring voor, maar voor mij was het nieuw: S2 vloog met de prooi weg van de toren en maakte het ene rondje na het andere over het veld naast ons. Gestaag werd ze kleiner, Dorine noemde het een spiraalvorm, waarin ze steeds hoger vloog. Ik denk dat dit een goede benaming is voor wat we zagen. Het was heel mooi, maar wat ze aan het uithalen was? Wie het zei? Ik weet het niet meer, maar er werd gezegd: "dit is het lokken van de jonkies, om prooi te leren vangen." Ik luister ernaar en voel een licht gevoel van een brok in mijn keel groeien. Het grote moment van het zelfstandig worden van deze voormalige eitjes nadert met rasse schreden. Wat ben ik blij dat ik dit allemaal heb kunnen volgen tot dusver.
Om 13:45u (weer ongeveer) komt S2, die ik ondertussen door het zonlicht ben kwijtgeraakt, vanuit een andere hoek vanuit de bossen gezien terug. Ze landt op het rooster en brengt de prooi binnen. Het voeden lijkt lang te duren. Af en toe zien we een gestalte in de opening. Wie of wat? Ik durf het niet te zeggen, maar ik gok op een jonkie.
Rond 14:15u komt S2 uit het nest, nauwelijks later is er dan ook voor "het grondpersoneel" het grote ogenblik: een jonkie op het rooster. Mensen kinders, wat is dat vreselijk mooi. De superlatieven schieten tekort. Een koude stroom vloeide vanuit mijn tenen naar mijn hoofd. Ik ben geen jankerd, maar of het hooikoorts was dat mijn ogen bevochtigde? Een hele poos later gaf S2 ons nog een mooie vliegdemo, opnieuw hoog opklimmend totdat ze een puntje in de lucht was. Alhoewel ook dit mooi was om te zien, ten opzichte van het gedans op het rooster was het helemaal NIETS. "Verwend ben je, Kuiko! Hoeveel mensen zitten nu achter de webcam en zouden er iets voor over hebben om die spiraalvluchten ook te zien?"
Onderweg naar huis bedenk ik me dat ik een bevoorrecht mens ben.....
wo 23 mei 2007 22:36
Tot de duisternis echt intrad nog even bij de toren geweest. Jonne heeft het verhaal eigenlijk al verteld: koffie met gebak, verder weinig actie.
De opmerking van Jonne: Pa niet gezien, kan ik positief beantwoorden. Tenminste, (we worden voorzichtig onder de toren) we hebben een tweede valk gezien. Een ID had ie niet bij zich. De politie kwam nog even patrouilleren, maar zij voelden er niet voor om die aan de valk te gaan vragen. Behalve een gespiegelde maan in een sterrenkijker en een paar vleermuizen, reigers, een nijlgans en een laag overvliegende eend heb ik echt NIETS noemenswaardigs te melden. Helaas....
